Binnen de urogynaecologie zijn anamnese en lichamelijk onderzoek van het grootste belang. Om tot een correcte diagnose en daarmee behandeling van de klacht te kunnen komen is het essentieel om hier ruim aandacht aan te besteden. Daarmee is dan ook een groot deel van de problematiek op te lossen. Soms blijkt dit echter niet voldoende en is er behoefte aan aanvullende diagnostiek. Echografie heeft hierin een belangrijke plaats ingenomen, niet alleen in de tweede lijn, maar zeker ook binnen de eerste lijn. In veel Nederlandse gebieden, maar helaas nog niet overal, is eerstelijns gynaecologische echografie beschikbaar voor de huisarts. Dit kan worden uitgevoerd in een eerstelijns diagnostisch centrum of in een ziekenhuis, maar het kan ook worden gedaan door de huisarts zelf. Hiervoor is wel specifieke expertise noodzakelijk en dit vergt investering in apparatuur, opleiding, oefening en nascholing. In dit hoofdstuk wordt een overzicht gegeven van de (on)mogelijkheden van (transvaginale) gynaecologische echografie. Voor de geïnteresseerde huisarts wordt duidelijk gemaakt voor welke indicaties en op welke momenten deze vorm van echografie kan worden ingezet. Dit hoofdstuk pretendeert geen schriftelijke echo-cursus te zijn. Hiervoor zijn een gedegen opleiding en uitgebreide oefening noodzakelijk [
2,
7].
