01-08-2014 | Psychodiagnostiek | Uitgave 4/2014
DSM-5 en psychische problemen bij kinderen
- Tijdschrift:
- Psychopraktijk > Uitgave 4/2014
Belangrijke opmerkingen
In deze rubriek vindt u bijdragen over werkwijzen of instrumenten uit de psychodiagnostiek. Prof. dr. S.M. Bögels is verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, Faculteit der Maatschappij- en Gedragswetenschappen, afd. Pedagogiek, Onderwijskunde & Lerarenopleiding (s.m.bogels@uva.nl); Prof. dr. C. Braet is verbonden aan de Universiteit Gent, Vakgroep Ontwikkelings-, Persoonlijkheids- en Sociale Psychologie.
Dit artikel is gebaseerd op een deel van een hoofdstuk van Susan Bögels & Caroline Braet: DSM-5 en beschrijvende diagnostiek bij kinderen en jongeren en hun gezin. Het hoofdstuk maakt deel uit van een grondige herwerking van het protocollenboek van Braet C & Bogels S (red.) (2014) Protocollaire behandelingen voor kinderen met psychische klachten, deel 1, revisie. Amsterdam: Boom.
Abstract
Eén van de ambities van de DSM-5 was om het ontwikkelingsperspectief van psychische stoornissen, van de baarmoeder tot de dood, beter tot uiting te laten komen in het handboek. In deze bijdrage bespreken we op welke wijze deze ambitie is aangepakt en welke consequenties dit heeft gehad voor de DSM-5. Specifiek gaan we in op de concrete veranderingen van DSM-IV naar DSM-5 wat betreft het classificeren van psychische problemen van kinderen en jeugdigen, en hun gezin.