Top

Gepubliceerd in:

01-04-2008 | Artikel

Drop-out onder patiënten in klinische psychotherapie voor persoonlijkheidspathologie

Auteur: Dr. Kees Kooiman

Gepubliceerd in: Tijdschrift voor Psychotherapie | Uitgave 2/2008

Samenvatting

Dit artikel is het verslag van een exploratief, retrospectief onderzoek naar drop-out onder patiënten die een klinische psychotherapie zijn aangegaan. Bijna eenderde van de patiënten breekt de behandeling voortijdig af. De meeste drop-outs staken de behandeling vroeg, binnen grofweg drie maanden. Drop-out blijkt geassocieerd met het ontbreken van een beroepskwalificatie en het ontbreken van een as-I-stoornis. Ook patiënten met een cluster-B-persoonlijkheidsstoornis neigen er vaker toe de behandeling voortijdig te staken, vooral wanneer zij niet ook nog een as-I-stoornis hadden. Tot slot wordt prospectief onderzoek bepleit dat gestuurd wordt door duidelijke, klinisch-theoretische hypothesen.

vorige artikel Is de combinatie van MMPI- en Rorschach-gegevens van nut voor psychoanalytische indicatiestelling?

volgende artikel Een bijzondere casus (serie): Leegte in de spreekkamer: een mentaliseren-bevorderende therapie

American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4^th ed.). Washington DC: American Psychiatric Association.

Arrindell, W.A., & Ettema, H. (1986). SCL-90 – Handleiding bij een multidimensionele psychopathologie-indicator. Lisse: Swets & Zeitlinger.

Baruch, G., Gerber, A., & Fearon, P. (1998). Adolescents who drop out of psychotherapy at a community-based psychotherapy centre: a preliminary investigation of the characteristics of early drop-outs, late drop-outs and those who continue treatment. British Journal of Medical Psychology, 71, 233-245.

Bateman, A.W., & Fonagy, P. (2000). Effectiveness of psychotherapeutic treatment of personality disorder. British Journal of Psychiatry, 17, 138-143.

Beckham, E.E. (1992). Predicting patient dropout in psychotherapy. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 29, 177-182.

Boisert, C.M., & Faust, D. (2002). Iatrogenic symptoms in psychotherapy; a theoretical exploration of the potential impact of labels, language, and belief systems. American Journal of Psychotherapy, 56, 244-259.

Chiesa, M., Drahorad, C., & Longo, S. (2000). Early termination of treatment in personality disorder treated in a psychotherapy hospital. Quantitative and qualitative study. British Journal of Psychiatry, 177, 107-111.

Chiesa, M., Fonagy, P., Holmes, J., & Drahorad, C. (2004). Residential versus community treatment of personality disorders: a comparative study of three treatment programs. American Journal of Psychiatry, 161, 1463-1470.

Clarkin, J.F., & Levy, K.N. (2004).The influence of client variables on psychotherapy. In M.J. Lambert (ed.), Bergin and Garfield’s handbook of psychotherapy and behavior change (5^th ed., pp. 194-227). New York: John Wiley.

Cross, D.G., & Warren, C.E. (1984). Environmental factors associated with continuers and terminators in adult out-patient psychotherapy. British Journal of Medical Psychology, 57, 363-369.

Derogatis, L.L. (1977). SCL-90 administration, scoring and procedure manual. Baltimore: John Hopkins University Press.

Dingemans, P., & Sno, H. (2004). Meetinstrumenten bij persoonlijkheidsstoornissen. Tijdschrift voor Psychiatrie, 46, 705-709.

Dolan, B., Warren, F., & Norton, K. (1997). Change in borderline symptoms one year after therapeutic community treatment for severe personality disorder. British Journal of Psychiatry, 171, 274 – 279.

Duijsens, I.J., Haringsma, R., & Eurelings, L. (1999). Vragenlijst Kenmerken Persoonlijkheid – DSM-IV en ICD-10 – handleiding. Leiderdorp: Datec.

Harris, P.M. (1998). Attrition revisited. American Journal of Evaluation, 19, 293-305.

Hynan, D.J. (1990). Client reasons and experiences in treatment that influence termination of psychotherapy. Journal of Clinical Psychology, 46, 891-895.

Jonsson J.O. (1987). Class origin, cultural origin, and educational attainment: the case of Sweden. European Sociological Review, 3, 229-242.

Kernberg, O.F. (1992). Aggression in personality disorders and perversions. New York: Yale University Press.

Lambert, M.J., & Ogles, B.M. (2004). The efficacy and effectiveness of psychotherapy. In M.J. Lambert (ed.), Bergin and Garfield’s Handbook of Psychotherapy and Behavior Change (5^th ed., pp. 139-194). New York: John Wiley.

Lambert, M.J., Whipple, J.L., Vermeersch, D.A., Smart, D.W., Hawkins, E.J., Nielsen, S.L., & Goates, M. (2002). Enhancing psychotherapy outcomes via providing feedback on client progress: a replication. Clinical Psychology and Psychotherapy, 9, 91-103.

Mohr, D. (1995). Negative outcome in psychotherapy: a critical review. Clinical Psychology, 2, 1-27.

Morlino, M., Martucci, G., Musella, V., Bolzan, M., & De Girolamo, G. (1995). Patients dropping out of treatment in Italy. Acta Psychiatrica Scandinavica, 92, 1-6.

Percudani, M., Belloni, G., Contini, A., & Barbui, C. (2002). Monitoring community psychiatric services in Italy: differences between patients who leave care and those who stay in treatment. British Journal of Psychiatry, 180, 254-259.

Piper, W.E., Ogrodniczuk, J.S., Joyce, A.S., McCallu, M., Rosie, J.S., O’Kelly, J.G., & Steinberg, P.I. (1999). Prediction of dropping out in time-limited, interpretive individual psychotherapy. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 36, 114-122.

Reis, B.F., & Brown, L.G. (1999). Reducing psychotherapy dropouts: maximizing perspective convergence in the psychotherapy dyad. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 36, 123-136.

Roback, H.B. (2000). Adverse outcomes in group psychotherapy; risk factors, prevention, and research directions. The Journal of Psychotherapy Practice and Research, 9, 113-122.

Rutter, D., Tyrer, P. (2003). The value of therapeutic communities in the treatment of personality disorder: a suitable place for treatment? Journal of Psychiatric Practice, 9, 291-302.

Spinhoven, P., Giesen-Bloo, J., Dyck, R. van, Kooiman, K., & Arntz, A. (2007). The therapeutic alliance in schema-focused therapy and transference focused psychotherapy for borderline personality disorder. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 75, 104-115.

Tehrani, E., Krussel, J., Borg, L., & Munk-Jorgensen, P. (1996). Dropping out of psychiatric treatment: a prospective study of a first-admission cohort. Acta Psychiatrica Scandinavica, 94, 266-271.

Thunnissen, M. (2007). Long-term prognosis and aftercare in short-term inpatient psychotherapy of personality disorders; a randomized clinical trial of two methods of aftercare. (Proefschrift) Rotterdam: Erasmus Universiteit.

Unesco (1976). International Standard Classification of Education (ISCED). (1976). Paris: Unesco.

Vermote, R. (2006). Touching inner change; psychoanalytically informed hospitalization-based treatment of personality disorders. A process outcome study. (Proefschrift) Leuven: KU Leuven.

Wierzbicki, M., & Pekarik, G. (1993). A meta-analysis of psychotherapy dropout. Professional Psychology: Research and Practice, 24, 190-195.

Zeeck A., & Herzog, T. (2000). Behandlungsabbrüche bei der stationären Behandlung der Anorexia nervosa. Nervenarzt, 71, 565-572.

Titel: Drop-out onder patiënten in klinische psychotherapie voor persoonlijkheidspathologie
Auteur: Dr. Kees Kooiman
Publicatiedatum: 01-04-2008
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Tijdschrift voor Psychotherapie / Uitgave 2/2008
Print ISSN: 0165-1188
Elektronisch ISSN: 1876-5637
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03078409

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 2/2008

H. Stroeken en Josée Winters (2007). Een psychoanalytisch proces van twee kanten bekeken. Soest: Nelissen. 93 pp., € 12,50

Gelezen

Inleiding

Nieuwe ontwikkelingen in de cognitieve gedragstherapie

Een bijzondere casus (serie): Leegte in de spreekkamer: een mentaliseren-bevorderende therapie

Is een structurele diagnose op basis van een NVM-profiel mogelijk?