Dikke trui aan

Een eetstoornis is een ernstige psychiatrische aandoening die behandeld moet worden door deskundigen op juist dat gebied. Als maatschappelijk werker in een ander veld zou je daar dan ook niet aan moeten sleutelen. Maar wat doe je als je denkt dat een cliënt lijdt aan een eetstoornis? Kun je doorwerken met iemand die daaraan lijdt? Wat zijn de (on)mogelijkheden en waar let je op? Wanneer moet je waarnaar doorverwijzen?