8. Depressieve- en bipolaire-stemmingsstoornissen

Bij depressieve- en bipolaire-stemmingsstoornissen is de stemming langdurig en ernstig ontregeld. Bij de depressieve stoornis gaat het om abnormale neerslachtigheid en lusteloosheid. Dikwijls zijn patiënten met de dood bezig en sommige doen ook daadwerkelijk suïcidepogingen. Vermoedelijk spelen zowel biologische als psychologische en sociale factoren een rol. In de praktijk combineren hulpverleners met name bij de ernstige vormen dan ook verschillende behandelingen. Naast biologische behandeling met antidepressiva worden toegepast: cognitieve gedragstherapie, interpersoonlijke psychotherapie en soms elektroconvulsietherapie.

Een manische periode wordt gekenmerkt door uitzonderlijke energie, vrolijkheid, zelfoverschatting en grote prikkelbaarheid. Manische periodes wisselen vrijwel altijd af met depressieve periodes (bipolaire-stemmingsstoornissen). Afhankelijk van de mate waarin de verschillende depressieve en manische periodes voorkomen, worden onderscheiden: bipolaire-I-stoornis, bipolaire-II-stoornis en cyclothyme stoornis. De stoornissen worden vooral behandeld met lithium. Daarnaast is cognitieve gedragstherapie en ondersteuning vanuit de directe omgeving voor de patiënt onmisbaar.