8. Depressieve- en bipolaire-stemmingsstoornissen

Bij depressieve- en bipolaire-stemmingsstoornissen is de stemming langdurig en ernstig ontregeld.

De depressieve stoornis wordt gekenmerkt door abnormale neerslachtigheid en lusteloosheid. Dikwijls zijn cliënten met de dood bezig en sommige doen ook daadwerkelijk suïcidepogingen. Hierbij spelen zowel biologische als psychologische en sociale factoren een rol. In de praktijk worden met name bij de ernstige vormen dan ook verschillende behandelingen gecombineerd. Naast biologische behandeling met antidepressiva wordt gebruikgemaakt van cognitieve gedragstherapie, interpersoonlijke psychotherapie en soms elektroconvulsieve therapie (ECT).

Een manische periode wordt gekenmerkt door uitzonderlijke energie, vrolijkheid, zelfoverschatting en grote prikkelbaarheid. Manische periodes wisselen vrijwel altijd af met depressieve periodes (bipolaire-stemmingsstoornissen). Afhankelijk van de mate waarin de verschillende depressieve en (hypo)manische periodes voorkomen, worden onderscheiden: bipolaire-I-stoornis, bipolaire-II-stoornis en cyclothyme stoornis. De stoornissen worden vooral langdurig behandeld met lithium. Daarnaast is cognitieve gedragstherapie en ondersteuning vanuit de directe omgeving voor de cliënt onmisbaar.