19. Decubitus

De definitie van decubitus is een gelokaliseerde beschadiging van huid en/of onderliggend weefsel, meestal ter hoogte van een botuitsteeksel, als gevolg van druk of van druk in samenhang met schuifkracht. Internationaal wordt decubitus als volgt geclassificeerd: bij graad 1 is alleen de epidermis aangedaan, graad 2 betreft ook de dermis, graad 3 ook de subcutis en graad 4 ook de spier. Bij de laatste kan ook sprake zijn van ernstige weefselschade of necrose aan spieren, botweefsel of ondersteunende weefsels. Meestal is hierbij sprake van ondermijning of tunnelvorming en hoeft de (epi)dermis niet te zijn aangedaan. Patiënten uit categorie 3 of 4 kunnen in aanmerking komen voor operatieve behandeling. Er zijn verschillende reconstructiemogelijkheden, zoals de m. maximus gluteus advancementlap voor het sacrum, of als rotatielap voor het tuber ischiadicum. Voorafgaand aan een reconstructie moeten uitgebreide débridement en excisie worden uitgevoerd en moet weefsel worden verzameld voor de medische microbiologie en de pathologie.