01-09-2020 | column
De slaper
Gepubliceerd in: TBV – Tijdschrift voor Bedrijfs- en Verzekeringsgeneeskunde | Uitgave 8/2020
Log in om toegang te krijgenExtract
"We gunnen het jou wel hoor. Maar dan moeten we anderen, die niet zo zijn, ook betalen. Begrijp je?" Mijn liefste beweegt onrustig op haar stoel. De hogere leidinggevende schraapt ongemakkelijk zijn keel. Haperend en emotioneel probeer ik tegen te spreken. Mijn direct leidinggevende geeft mij zwijgend een zakdoekje. "Maar wanneer de compensatieregeling er is, dan doen we het: ontslag. Dan betalen we de vergoeding. We houden je op de hoogte", vervolgt de hogere leidinggevende. Salon-sociaal met een spiegeltjes en kraaltjes-moraal, denk ik vals en val stil. Mijn liefste en ik zitten samen met de twee leidinggevenden in de vestiging. Verschillende collega's en ik werkten hier geruime tijd in ons eentje. Soleren zonder te kunnen alarmeren. De visie op veiligheid van voor de overname. Het is sprokkelmaand. Behandeling en vervolgonderzoeken lopen nog. Over tien weken ben ik twee jaar uit het aangepaste werk. Drie kwart jaar medisch blijvend niet geschikt. De afscheidsreceptie is vrolijk en weemoedig maar niet echt. Want ik ben een slaper in niemandsland.
×
…