De slachtoffers van het overheidsbeleid

De beleidsvoornemens voor de langdurige zorg zijn overstandig, ondoelmatig en slecht voor zorgvragers en -medewerkers. De kwaliteit van zorg en leven zal nog slechter worden, zorgkosten blijven stijgen en personeelstekorten worden groter. Voor wie de website van Skipr bijhoudt, is het patroon onmiskenbaar. Op 10 december werd minister Helder aangehaald: de zorgvraag in de ggz kan omlaag, want ondersteuning van een ervaringsdeskundige helpt. Afschalen en verschuiven naar de Wmo, zonder wetenschappelijk bewijs dat dit mogelijk is. Dat kennen we uit de jeugd- en ouderenzorg. Wat er gebeurt als de behandelaar wegvalt, is nimmer onderzocht. De onomkeerbaarheid van het personeelstekort is een dubieus argument zolang VWS niet serieus werk maakt van de goed beargumenteerde en haalbare adviezen van de SER, de RVS, commissie-Terpstra en de NZa. Berichten op 22 december ondersteunen dit. ArboNed en HumanCapitalCare constateren dat het ziekteverzuim wegens psychische klachten sinds 2019 10 procent is gestegen. Herstel de gezonde balans tussen werk en privé en dit cijfer daalt aanzienlijk. PGGM meldt dat medewerkers in zorg en welzijn meer bevlogen zijn dan in andere sectoren, maar slecht hun grenzen bewaken. Helpen werkgevers hen daarbij, dan dalen verzuim en uitstroom. Eerder onderzoek door het pensioenfonds wees al uit dat de helft van de uitgetreden zorgmedewerkers terug- keert zodra ze meer waardering, salaris en autonomie krijgen. …