Top

Gepubliceerd in:

2018 | OriginalPaper | Hoofdstuk

23. De perioperatieve specialist

Auteur : dr. J. M. Dieleman

Gepubliceerd in: Leerboek anesthesiologie

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

De perioperatieve specialist krijgt een steeds grotere rol in de zorg voor patiënten in de periode rondom hun operatie. Het vroegtijdig herkennen van patiënten met een verhoogd perioperatief risico, het starten van preoperatieve optimalisatie ruim voor de operatie en het tijdig detecteren van (dreigende) complicaties in de postoperatieve periode vergen een multidisciplinaire aanpak. De perioperatieve specialist coördineert dit gehele proces binnen én buiten de muren van het ziekenhuis. Door deze multidisciplinaire aanpak kunnen het risico op perioperatieve complicaties en ook de impact ervan wanneer ze toch optreden, tot een minimum worden beperkt.

vorige hoofdstuk Preoperatief onderzoek

volgende hoofdstuk De patiënt met een aandoening van het centrale zenuwstelsel

Lagasse RS. Anesthesia Safety: Model or Myth? Anesthesiology. 2002;97(6):1609–17.CrossRef

Kawashima Y, et al. Anesthesia-related mortality and morbidity over a 5-year period in 2,363,038 patients in Japan. Acta Anaesthesiol Scand. 2003;47(7):809–17.CrossRef

Pearse RM, Holt PJE, Grocott MPW. Managing perioperative risk in patients undergoing elective non-cardiac surgery. BMJ. 2011;343(2):d5759.CrossRef

Khuri SF, Henderson WG, Depalma RG, Mosca C, Healey NA, Kumbhani DJ. Determinants of long-term survival after major surgery and the adverse effect of postoperative complications. Ann Surg. 2005;242:326–43.

Keenan JE, et al. Improving outcomes in colorectal surgery by sequential implementation of multiple standardized care programs. J Am Coll Surg. 2015;221(2):404–14.e1.CrossRef

Feldheiser A, et al. Enhanced Recovery After Surgery (ERAS) for gastrointestinal surgery, part 2: consensus statement for anaesthesia practice. Acta Anaesthesiol Scand. 2016;60(3):289–334.CrossRef

ERAS Society. ERAS Society Guidelines, Stockholm, ERAS Society; 2017 (http://erassociety.org.loopiadns.com/guidelines/list-of-guidelines/).

Silber JH, Williams SV, Krakauer H, Schwartz JS. Hospital and patient characteristics associated with death after surgery. A study of adverse occurrence and failure to rescue. Med Care. 1992;30(7):615–29.CrossRef

Loon K van. Monitoring vital instability in patients outside high care facilities. Utrecht: Utrecht University; 2017.

10.

Nightingale Project Team. Nightingale, Nightingale; 2017 (www.nightingale-h2020.eu/).

11.

Devereaux PJ, et al. Association of postoperative high-sensitivity troponin levels with myocardial injury and 30-day mortality among patients undergoing noncardiac surgery. JAMA. 2017;317(16):1642–51.

12.

O’Connor ME, Hewson RW, Kirwan CJ, Ackland GL, Pearse RM, Prowle JR. Acute kidney injury and mortality 1 year after major non-cardiac surgery. Br J Surg. 2017;104(7):868–76.CrossRef

13.

Gillies RJ, Kinahan PE, Hricak H. Radiomics: images are more than pictures, they are data. Radiology 2016;278(2):563–77.CrossRef

14.

Erasmus MC. Obstetric critical care (www.erasmusmc-verloskunde.nl/index.php?page=l) (accessed: 29 Jun 2017), 2017.

Titel: De perioperatieve specialist
Auteur: dr. J. M. Dieleman
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Leerboek anesthesiologie
Print ISBN: 978-90-368-2112-4

Elektronisch ISBN: 978-90-368-2113-1

Copyright: 2018
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-2113-1_23

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen