Skip to main content

Mijn bibliotheek

Shop

Nieuws
Boeken
Tijdschriften
E-learning
Web-tv
Video
Audio

Tips voor Mijn BSL

UITGEBREID ZOEKEN
Inloggen
Top

Tip

Swipe om te navigeren naar een ander hoofdstuk

Gepubliceerd in:
Terminologie en definities hoofdstuk lezen eerste hoofdstuk lezen

2016 | OriginalPaper | Hoofdstuk

20. De opvang van nabestaanden na een suïcide

Auteurs : Marieke de Groot, Jos de Keijser

Gepubliceerd in: Behandeling van suïcidaal gedrag in de praktijk van de GGZ

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail
    Link delen
publish
Publiceer nu

Samenvatting

Hadden we iets kunnen doen, of hadden we iets moeten nalaten? Had deze suïcide voorkomen kunnen worden? Deze vragen houden nabestaanden bezig, en de antwoorden zijn moeilijk te vinden. De gevolgen van suïcide voor nabestaanden zijn groot, de rouwverwerking kan gecompliceerd zijn. Verhoudingen tussen familieleden en hulpverleners kunnen na een suïcide verstoord raken, wanneer de naasten hulpverleners verantwoordelijk houden voor tekortschietende hulpverlening. De opstelling van hulpverleners tegenover de familieleden wordt in dit hoofdstuk gedetailleerd besproken, met inbegrip van een groot aantal adviezen voor de omgang met nabestaanden. Een familiegerichte cognitieve gedragstherapie kan aangewezen zijn en kan helpen, in het bijzonder voor nabestaanden die al eerder een gevoeligheid voor emotionele problemen kenden.
vorige hoofdstuk Suïcidaliteit en autismeautisme
Literatuur
APA. (2014). Handboek voor de classificatie van psychische stoornissen (DSM-5). Amsterdam: Boom.
Boelen, P. A., & Prigerson, H. G. (2012). Commentary on the inclusion of persistent complex bereavement-related disorder in DSM-5. Death Studies, 36, 771–794. CrossRefPubMed
Boelen, P. A., Bout, J. van den, Keijser, J. de, & Hoijtink, H. (2003). Reliability and validity of the Dutch version of the inventory of traumatic grief (ITG). Death Studies, 27, 227–247.
Bonanno, G. A., Wortman, C. B., & Nesse, R. M. (2004). Prospective patterns of resilience and maladjustment during widowhood. Psychology and Aging, 19, 260–271. CrossRefPubMed
Bool, M., Blekman, J., Jong, S. de, Ruiter, M., & Voordouw, I. (2007). Verminderen van suïcidaliteit. Actualisering van het Advies inzake Suïcide Gezondheidsraad 1986. Utrecht: Trimbos-instituut.
Brown, E., Amaya-Jackson, L., Cohen, J., Handel, S., Thiel de Bocenegra, H., Zatta, E., et al. (2008). Childhood traumatic grief: A multi-site empirical examination of the construct and its correlates. Death Studies, 32, 899–923. CrossRefPubMed
Cerel, J., Fristad, M. A., Weller, E. B., & Weller, R. A. (2000). Suicide-bereaved children and adolescents: II. Parental and family functioning. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 39, 437–444. CrossRefPubMed
College Bescherming Persoonsgegevens (2008). Geheimhouding van medische gegevens. College Bescherming Persoonsgegevens ( www.​cbpweb.​nl).
Erve, M. van ’t, & Fiddelaers-Jaspers, R. (2008). Om alles wat er niet meer is. Jongeren over achterblijven na zelfdoding. Kampen: Ten Have.
Erve, M. van ’t, & Fiddelaers-Jaspers, R. (2009). Jij slaat af, ik ga verder. Jong zijn en achterblijven na een zelfdoding. Pedagogiek in Praktijk, 4, 26–29.
Fiddelaers-Jaspers, R. (2005). Jong verlies. Rouwende kinderen serieus nemen. Kampen: Ten Have.
Fiddelaers-Jaspers, R., & Erve, M. van ’t. (2007). Weg van mij. Werkboek voor kinderen die achterblijven na zelfdoding. Kampen: Ten Have.
Groot, M. de. (2008). Bereaved by suicide. Family-based cognitive-behavior therapy to prevent adverse health consequences among first-degree relatives and spouses. Groningen: Rijksuniversiteit Groningen.
Groot, M. de, & Keijser, J. de. (2005). Verlies door suïcide. Werkboek voor nabestaanden. Kampen: Ten Have.
Groot, M. de, & Kollen, B. (2013). Course of bereavement over 8–10 years in first degree relatives and spouses of people who committed suicide: Longitudinal community based cohort study. British Medical Journal, 347, f5519.
Groot, M. de, Winter R. de, Plas, W. van der, & Kerkhof, A. KEHR SUICIDE: Kwalitatieve evaluatie van het handelen rond suïcide. Datagestuurd evalueren en leren van suïcides (in druk).
Groot, M. H. de, Keijser, J. de, Neeleman, J., Kerkhof, A. J. F. M., Nolen, W. A., & Burger, H. (2007). Cognitive behaviour therapy to prevent complicated grief among relatives and spouses bereaved by suicide: Cluster randomised controlled trial. British Medical Journal, 334(7601), 994–996.
Hawton, K., & Heeringen, K. van. (2009). Suicide. Lancet, 393, 1372–1381.
Heeringen, C. van. (2004). Leren van een suïcide. Tijdschrift voor Psychiatrie, 46, 619–620.
Hemert, A. M. van, Kerkhof, A. F. J. M., Keijser, J. de, & Verwey, B. (2012). Multidisciplinaire richtlijn voor diagnostiek en behandeling van suïcidaal gedrag. Utrecht: Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie/Nederlands Instituut voor Psychologen/Trimbos-instituut.
Heyn, E. de, Pieters, G., Joos, S., & Gucht, V. de (2004). Ervaringen van psychiaters in opleiding in Vlaanderen met suïcide van patiënten. Tijdschrift voor Psychiatrie, 46, 579–587.
Hulzebos, B., & Bakker, B. (2004). Loden last. Amsterdam: Contact.
Keijser, J. de (2014). Diagnostiek en behandeling van complexe rouw. Inaugurale rede. Groningen: Rijksuniversiteit Groningen.
KNMG. (2002). De dokter en de dood. Utrecht: Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst.
Latham, A. E., & Prigerson, H. G. (2004). Suicidality and bereavement: Complicated grief as psychiatric disorder presenting greatest risk for suicidality. Suicide and Life-Threatening Behavior, 34, 350–362. CrossRefPubMed
McMenamy, J., Jordan, J., & Mitchell, A. (2008). What do suicide survivors tell us they need? Results of a pilot study. Suicide and Life-Threatening Behavior, 38, 375–389. CrossRefPubMed
Melhem, N., Moritz, G., Walker, M., Shear, M. K., & Brent, D. (2007). Phenomenology and correlates of complicated grief in children and adolescents. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 46, 493–499. CrossRefPubMed
Nolen-Hoeksema S. (2001). Ruminative coping and adjustment to bereavement. In M. S. Stroebe, R. O. Hansson, W. Stroebe & H. A. W. Schut (Eds.), Handbook of bereavement research consequences, coping, and care. Washington DC: American Psychological Association, 545–563.
Prigerson, H. G., Bridge, J., Maciejewski, P. K., Beery, L. C., Rosenheck, R. A., Jacobs, S. C., et al. (1999). Influence of traumatic grief on suicidal ideation among young adults. American Journal of Psychiatry, 156, 1994–1995. CrossRefPubMed
Santbergen, K. (2009). Weg was ze. Zoektocht van een vader nadat zijn dochter geen uitweg meer zag. Kampen: Ten Have.
Spuij, M. (2014). Prolonged grief in children and adolescents. Assessment, correlates, and treatment. Utrecht: Universiteit Utrecht.
Stroebe, M. S., Hansson, R. O., Schut, H., & Stroebe, W. (2008). Handbook of bereavement research and practice. Washington DC: American Psychological Association.
Szanto, K., Prigerson, H., Houck, P., Ehrenpreis, L., & Reynolds, C. F. (1997). Suicidal ideation in elderly bereaved: The role of complicated grief. Suicide and Life-Threatening Behavior, 27, 194–207. PubMed
Valente, S. M. (2003). Aftermath of a patient’s suicide: A case study. Perspectives in Psychiatric Care, 39, 17–22. CrossRefPubMed
Metagegevens
Titel
De opvang van nabestaandennabestaanden na een suïcide
Auteurs
Marieke de Groot
Jos de Keijser
Copyright
2016
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
Boek
Behandeling van suïcidaal gedrag in de praktijk van de GGZ

Print ISBN: 978-90-368-0971-9

Elektronisch ISBN: 978-90-368-0972-6

Copyright: 2016

DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-0972-6_20