Abstract
In het voorgaande hoofdstuk werd de patiënt als relatief geïsoleerd persoon met bepaalde kenmerkende eigenschappen besproken. Sommige van deze eigenschappen bleken gunstig voor het interactie- en het zorgproces, andere ongunstig. In dit hoofdstuk staat een systeem-theoretische benadering van de patiënt en zijn omgeving centraal. Dat betekent dat gunstig of ongunstig gedrag niet (alleen) beschouwd wordt vanuit de kenmerkende eigenschappen van personen, maar gezien wordt als product van de wisselwerking tussen twee of meer personen. Een voorbeeld.