01-06-2017 | Special arbeidsconflicten | Uitgave 6/2017
Conflict beoordelen zonder een conflict aan te gaan
Als vulkanen goed onderhouden worden branden ze zacht en regelmatig zonder uitbarstingen.: De Kleine Prins, Antoine de Saint-Exupery
Belangrijke opmerkingen
M. Hamidzai is werkzaam als verzekeringsarts bij UWV Utrecht.
Correspondentieadres: marina.hamidzai@uwv.nl
Samenvatting
Er zijn spanningen rondom de beoordelingen, met name die waaraan een arbeidsconflict ten grondslag ligt. Een reeks in 2007-2009 verschenen artikelen van R.A. Heida, D.J. Buijs, W.H.A.C.M. Bouwens, E.W. de Groot en P.A. Charbon, het ontstaan en de verdere ontwikkeling van STECR Werkwijzer Arbeidsconflicten in 2001-2014, talloze uitspraken van de Centrale Raad van Beroep en meerdere artikelen in TBV 2016-2017 belichten dit probleem en vormen grond voor de gedachte dat deze beoordelingen nog steeds niet optimaal verlopen en het onderwerp nog steeds actueel is.
De beoordelingen van arbeidsconflicten in het kader van deskundigenoordelen veroorzaken vaak de gespannen verhoudingen tussen de bedrijfs- en verzekeringsartsen. Een aantal onderliggende factoren van deze spanningen is inmiddels onderzocht.
Mede vanwege het signaal van de bedrijfsartsen in 2003 dat UWV zich in haar oordelen vooral op de klachten van de werknemer baseerde, wilde de Inspectie Werk en Inkomen beoordelen of UWV goed om kan gaan met de spanning tussen de publieke en private verantwoordelijkheden. Uit het rapport van de Inspectie Werk en Inkomen in 2006 blijkt dat verzekeringsartsen in 51% van dossiers betreffende deskundigenoordelen de werknemer ‘geschikt’ achtten en in 49% ‘ongeschikt’, terwijl de werknemer van mening is ‘ongeschikt’ te zijn en de bedrijfsarts van mening is dat de werknemer ‘geschikt’ is.1 De uitslag van het rapport pleitte niet voor de veronderstelling van de bedrijfsartsen.
In het artikel H. Wilson-Barazite, I. Vervoordeldonk, E. Noordik wordt de uitslag van het onderzoek in 2012 vermeld waaruit blijkt dat, bij een deskundigenoordeel, de kans dat de verzekeringsarts afwijkt van het oordeel van de bedrijfsarts 49% is en de kans dat de oordelen overeenkomen dus 51% is. De kans op overeenstemming stijgt met 34% als de werknemer zichzelf ziek vindt. De andere onderzochte factoren (aanvrager, arbeidsconflict, verzuimduur, ziektebeeld, bedrijfsgrootte, opleidingsniveau, geslacht en leeftijd werknemer) bleken geen invloed te hebben op de mate van overeenstemming tussen bedrijfs- en verzekeringsarts.2
In dit artikel wordt getracht om te kijken naar de (mogelijke) andere factoren die kunnen spelen bij het ontstaan van de spanningen bij de beoordelingen van arbeidsconflicten bij deskundigenoordelen met het oog op het onderhoud ‘van vulkanen’ om ‘uitbarstingen’ te kunnen voorkomen door de ‘magische’ getallen 49-51% van de overeenstemming tussen bedrijfs- en verzekeringsarts te proberen te beïnvloeden.