Cadeautje

Extract

Als ik deze column inlever ben ik alweer een ruime maand met pensioen, na 43 jaar werken. De eerste tien jaar in de wijkverpleging, daarna in het verpleegkunde-onderwijs. Al tijdens mijn werk in de wijkverpleging fascineerde het fenomeen dementie mij. In die tijd was er nog ruimte voor preventie. Zo organiseerde ik samen met het Riagg (GGZ) ondersteuningsbijeenkomsten voor mantelzorgers van mensen met dementie. Eenmaal aan het werk in het onderwijs kreeg ik de gelegenheid deel te nemen aan het Lectoraat Psychogeriatrie van de Haagse Hogeschool, met als eerste lector Bère Miesen die werd opgevolgd door onze recent vertrokken hoofdredacteur Frans Hoogeveen. Het was een geweldige tijd, want hoe interessant is het om je als hogeschool te profileren op dit belangrijke thema? Dementie was en is immers nog steeds volksziekte nummer één. Helaas lukte het ons maar matig om binding te krijgen met de opleiding. Een dieptepunt voor mij was het afstand nemen van het project Zwementie, wat men niet 'hbo-waardig' vond. Doodzonde, want het bleek een gamechanger: onze jonge studenten die doorgaans niet voor de ouderenzorg kiezen, raakten langzaam maar zeker enthousiast voor het werken met ouderen! Gedurende de lange tijd in het hoger onderwijs merkte ik hoe de opleiding hoe langer hoe meer ging 'verwetenschappelijken' en daarbij de aandacht voor de 'basisvakken' ging verwaarlozen. Nu heb ik niets tegen onderzoek, sterker nog: lang geleden studeerde ik af in de verplegingswetenschap met een onderzoek naar hoe je studenten meer 'research-minded' zou kunnen krijgen. Kennisnemen van onderzoek in plaats van zelf onderzoek doen. Dat laatste is wat mij betreft voorbehouden aan universitaire studies. Tot mijn grote verrassing werd ik een maand voor mijn vertrek uitgenodigd door de opleiding sportkunde van de hogeschool, om een gastcollege te geven over het voormalige project Zwementie. Deze opleiding was bezig met een project 'bewegen voor bijzondere doelgroepen', waaronder mensen met dementie die nog thuis woonden. Zo zie je maar dat sommige zaadjes die ooit geplant zijn gewoon tijd nodig hebben om tot wasdom te komen. Een mooi cadeautje aan het einde van mijn carrière, waar ik ondanks deze kritische noot met veel plezier op terugkijk.

…