Jacco Eltingh was 10 jaar tennisprof. Tweevoudig wereldkampioen dubbelspel en winnaar van zes Grand Slam-titels. Hij is eigenaar/directeur van TennisEvents by Eltingh Haarhuis en organisator van de AFAS Tennis Classics.
In maart van dit jaar liet Richard Krajicek een osteotomie uitvoeren aan zijn rechterknie. Voor de operatie spraken we af dat hij aan de AFAS Tennis Classics van 2014 zou meedoen. Over een uitdaging gesproken! Richard had minder dan negen maanden om er weer te staan. Letterlijk. Hij vond onze afspraak zelf een ‘geweldige stok achter de deur’. En het lukte hem. Razend knap. Oké, hij moest vorige week vrijdag – de ochtend na zijn eerste partij tegen Fernando Gonzalez – zijwaarts de trap af want de gluteus maximus protesteerde nogal, maar hij had het toch maar geflikt. Been doorgezaagd in maart en dan afgelopen zondag, eind november, voor zo’n 4.500 toeschouwers 3-6 4-6 spelen tegen Andy Roddick, die tien jaar jonger is en pas twee jaar geleden gestopt als tennisprof.
Even was er schrik vorige week. Niet alleen bij mij, maar ook bij ons fysioteam, toen Richard tijdens zijn eerste wedstrijd naar zijn rechterbeen greep. Het zou toch niet… Maar gelukkig bleek het ‘slechts’ een verrekte hamstring. Net even te ver uitgestapt. Met ook nog een pijnlijke gluteus maximus was het niet echt ideaal om soepel de trap af te komen de volgende ochtend. Maar ingetaped en met wat crème kon hij er zaterdagavond toch weer tegenaan tegen Roddick.
Onze steun en toeverlaat tijdens de ATC was het team van Fysiotherapeutisch Centrum Heerde & Apeldoorn. Zij leveren al een paar jaar een batterij aan fysiotherapeuten voor de Classics. Waarom zo veel? Er moet altijd een fysio aan de baan zitten. En in de kleedkamers zijn er altijd spelers die behandeld willen worden omdat ze net hebben gespeeld, én spelers die behandeld willen worden omdat ze zo de baan op moeten. Dan heb je dus aardig wat mensen en behandeltafels nodig. En ze zijn hard nodig. Niet omdat wij oud-kampioenen zo pietluttig zijn, maar gewoon omdat er toch wat sleet op zit én omdat we allemaal nog steeds wel graag willen, maar niet alles meer kunnen zonder wat hulp van buitenaf. De gluteus maximus heeft bij ons allemaal een beurt nodig voor én na een wedstrijd. En last van het SI-gewricht is bij ons eerder regel dan uitzondering. De labrum en deltoideus van Paul Haarhuis zijn sowieso niet meer wat ze ooit zijn geweest, en na acht jaar zonder potjes had Sjeng Schalkens musculus gastrocnemius het zwaar. Daar gingen aardig wat uren kneden in zitten richting finale. Ik heb Sjeng wel eens soepeler de trap af zien komen dan na zijn poulewedstrijden.
Eerlijk is eerlijk: Roddick was niet alleen de beste, hij was ook duidelijk de jongste (32). Hij had van ons allemaal verreweg het minste onderhoud nodig. Jonas Björkman, Mansour Bahrami en Fernando Gonzalez kropen zelfs na hun laatste wedstrijden zondag nog even op de behandeltafels. Omdat het nodig was? Of omdat het gewoon lekker was en ze thuis bij hun vrouw nul op het rekest zouden krijgen als ze daar om een massage zouden aankloppen? Dat laat ik maar even in het midden.
Foto: Rien Hokken
Auteur(s): Jacco Eltingh