Bipolaire-stemmingsstoornissen -in de praktijk meestal bipolaire stoornissen genoemd- kenmerken zich door (hypo)manische en depressieve episoden met daartussen periodes zonder veranderde stemming van kortere (dagen tot weken) of langere duur (van maanden tot jaren). Onderscheiden worden de bipolaire-I-stoornis met ten minste één manische episode en de bipolaire-II-stoornis met ten minste één hypomanische episode. De manische episode wordt gekenmerkt door een sterk verhoogde, expansieve of prikkelbare stemming in combinatie met uitzonderlijk actief en energiek gedrag. Een hypomanische episode heeft dezelfde, maar mildere kenmerken en duurt korter. Bij de bipolaire stoornis is de belangrijkste vorm van behandeling in de acute fase, maar ook als voortgezette en onderhoudsbehandeling farmacotherapie met lithium, antipsychotica, anti-epileptica of een combinatie daarvan. In het algemeen wordt gestreefd naar een adequate leefstijl met een regelmatige dagstructuur en zo min mogelijk middelengebruik en overstimulatie door bijvoorbeeld interpersoonlijke conflicten.
