Leren is mogelijk doordat er in de hersenen iets verandert: plasticiteit. Hoewel men er lang en ten onrechte van uitgegaan is dat het volwassen brein statisch is, zijn de bewijzen voor plasticiteit op dit moment onontkoombaar: op alle niveaus is plasticiteit aangetoond, van zenuwuiteinden tot cortex. Plastische veranderingen treden op tijdens de ontwikkeling van kind tot volwassene, bij het leren van motorische vaardigheden (van tennis tot vioolspelen), van zintuiglijke vaardigheden (bijvoorbeeld leren van braille, pianostemmen, gebarentaal) en bij herstel na hersenbeschadiging. Beweging, bezigheden en leefstijl hebben een ingrijpende invloed op structuur en functie van onze hersenen, zo sterk zelfs dat hierdoor het optreden van degeneratieve ziekten uitgesteld of vertraagd kan worden. Inzicht in plasticiteit kan inspireren tot een andere aanpak; niet alleen van leerprocessen, maar ook van chronische pijn en focale dystonie.
