Skip to main content
Top

2019 | OriginalPaper | Hoofdstuk

23. Bewegingsstoornissen

Auteur : Dr. Bart P. C. van de Warrenburg

Gepubliceerd in: Leerboek neurologie

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Samenvatting

De term ‘bewegingsstoornissen’ wordt gebruikt voor aandoeningen waarbij er te weinig beweging (hypokinesie) of juist te veel beweging (hyperkinesie) aanwezig is. De meeste bewegingsstoornissen ontstaan door een aandoening van de basale kernen. Omdat de basale kernen gezamenlijk ook wel het extrapiramidale systeem genoemd worden, zijn de betreffende aandoeningen bekend als extrapiramidale ziekten. De meest voorkomende hypokinetische bewegingsstoornis is de ziekte van Parkinson. Hyperkinetische bewegingsstoornissen worden ingedeeld naar het kernsymptoom: chorea, myoclonus, tics, tremor of dystonie. Bij bewegingsstoornissen is het daarom van groot belang om goed te observeren wat er precies misgaat met het bewegen; de symptoomaanduiding is het uitgangspunt voor de differentiële diagnose en het beleid.
Bijlagen
Alleen toegankelijk voor geautoriseerde gebruikers
Metagegevens
Titel
Bewegingsstoornissen
Auteur
Dr. Bart P. C. van de Warrenburg
Copyright
2019
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-2306-7_23