Behandeling na verlies van de 11

In het eerste deel van dit drieluik (TP juni) is ingegaan op de reconstructieve filosofie en is gesproken over diagnostiek en risicoanalyse. Vervolgens is in het tweede deel (TP augustus) de referentie-analyse aan bod gekomen. In beide delen stond de casus van een 24-jarige patiënte centraal die door een trauma op jonge leeftijd haar voortand rechtsboven verloren is. Destijds is ervoor gekozen het ontstane diasteem te sluiten door het mesialiseren van alle elementen in het eerste kwadrant. Dat heeft tot diverse problemen geleid die zich pas jaren later manifesteerden doordat de initiële symptomen lang onopgemerkt bleven. Welke behandelingen zijn nu nog mogelijk en welke daarvan biedt het beste resultaat?