Samenvatting
Verslaving is geen verpleegkundige diagnose, maar de gezondheidsproblemen die erdoor ontstaan komen wel op zijn bordje terecht. Het gaat om een veelvoorkomende, veelal chronische aandoening die lange tijd is beschouwd als eigen keuze. Zo simpel is het echter niet. Net als andere psychiatrische stoornissen is verslaving een ziekte. Vaak zonder dat de gebruiker het merkt, wordt het middel de baas over de gebruiker. Regelmatig komt het zover dat mensen hun werk en huis kwijtraken of zelfs in de criminaliteit belanden door hun verslaving. Binnen de huidige verslavingszorg is het biopsychosociaal model nog altijd leidend. Voordeel hiervan is dat alle factoren die van invloed zijn op deze complexe aandoening aan de orde komen: de maatschappelijke, psychologische én biomedische. Dit hoofdstuk besteedt niet alleen veel aandacht aan kenmerken, symptomen, aanpak en bejegening, maar ook aan de motivatie van de verpleegkundige. In de toekomst zal deze vooral als spil opereren in een ketenzorgomgeving, met toenemende aandacht voor preventie en zelfmanagement.