Skip to main content
Mijn bibliotheek
Shop
Nieuws Boeken Tijdschriften Toetsvragen Web-tv Video Audio
Tips voor Mijn BSL
Inloggen
Top
Kind en adolescent
Gepubliceerd in:

01-12-2001 | Artikelen

Antisociaal gedrag en jeugdcriminaliteit

Aard, omvang en ontwikkeling

Auteur: Peter H. van der Laan

Gepubliceerd in: Kind en adolescent | Uitgave 4/2001

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail
    Link delen
publish
Publiceer nu

Samenvatting

Door gebrek aan overeenstemming over wat onder antisociaal gedrag dient te worden verstaan en daardoor het niet voorhanden zijn van betrouwbare en valide overzichten, kan over dit fenomeen weinig gezegd worden. Met betrekking tot jeugdcriminaliteit wordt de aard, omvang en ontwikkeling uitgebreid belicht. Wat vooral opvalt, en anders is dan men vaak geneigd lijkt te denken, is dat over een periode van ongeveer twintig jaar sprake is van een redelijk stabiel beeld, en zeker niet van een sterke stijging. Minder positief is echter dat er wat betreft de aard van de delicten sprake is van een toename van geweldscriminaliteit tegen personen.
vorige artikel Antisociaal gedrag bij jongeren en jeugdcriminaliteit, een ‘hot issue’
volgende artikel Behandeling van jeugdige delinquenten volgens het competentiemodel
Literatuur
American Psychiatric Association (1987). Diagnostic and statistical manual for mental disorders (3rd ed. rev.). WashingtonDC:APA.
American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and statistical manual for mental disorders (4th ed.). Washington DC: APA.
Beke, B., & Kleiman, M. (1993). De harde kern in beeld. Utrecht: SWP.
Beke, B. M. W. A., Van Wijk, A. Ph., & Ferwerda, H. B. (2000).Jeugdcriminaliteit in groepsverband ontrafeld. Tussen rondhangen en bendevorming. Utrecht: SWP.
Bol, M. W., & Ter Horst-Van Breukelen, M. H. (2001). Jeugd. In F. W. M. Huls, M. M. Schreuders, M. H. ter Horst-Van Breukelen, & F. P. van Tulder (Red.), Criminaliteit en rechtshandhaving 2000. Onderzoek en Beleid 189 (pp. 133-172). Den Haag: CBS enWODC.
Bol, M. W., Terlouw, G. J., Blees, L. W., & Verwers, C. (1998).Jong en gewelddadig. Onderzoek en Beleid 174. Den Haag:WODC.
Bouw, C. (1995). Misdadige meisjes. Tijdschrift voor Criminologie, 37, 124-137.
Bovenkerk, F. (1994). Over de oorzaken van de criminaliteit van allochtone jongeren. In Met de neus op de feiten (pp. 51-61), rapport van de Commissie Jeugdcriminaliteit. Den Haag: Ministerie van Justitie.
Bovenkerk, F., De Haan, W., & Yesilgöz, Y. (1991). Over selectiviteit gesproken! Tijdschrift voor Criminologie, 33, 309-321.
Bruinsma, G. J. N. (1991). De test-hertest betrouwbaarheid van deself-report methode. Tijdschrift voor Criminologie, 33, 245-255.
Bruinsma, G. J. N. (1994). De test-hertest betrouwbaarheid van het meten van jeugdcriminaliteit. Tijdschrift voor Criminologie, 35, 218-235.
Bruinsma, G. J. N., & Nieuwbeerta, P. (2001). Twaalf jaar internationaal vergelijkend onderzoek naar slachtofferschap van criminaliteit.Tijdschrift voor Criminologie, 43, 98-111.
Burer, K., & Wiersma, E. (1996). Delinquent gedrag onder alleenstaande minderjarige asielzoekers: een probleem? Den Haag:WODC.
Commissie Jeugdcriminaliteit (1994). Met de neus op de feiten. Den Haag: Ministerie van Justitie.
Commissie Kleine Criminaliteit (1984). Interimrapport. Den Haag: Staatsuitgeverij.
Commissie Kleine Criminaliteit (1986). Eindrapport. Den Haag: Staatsuitgeverij.
De Haan, W. J. M., De Bie, E. F. A. E., Baerveldt, C., Bouw, C., Doreleijers, Th. A. H., Ferwerda, H. B., Hermanns, J. M. A., & Van der Laan, P. H. (1999). Jeugd & geweld. Een interdisciplinair perspectief. Den Haag: Van Gorcum.
Engelhard, B. J. M., Huls, F. W. M., Meijer, R. F., & Van Panhuis, P. (2001). Criminaliteit en opsporing. In F. W. M. Huls, M. M. Schreuders, M. H. ter Horst-Van Breukelen, & F. P. Tulder (Red.),Criminaliteit en rechtshandhaving 2000. Onderzoek en beleid 189 (pp. 43-82). Den Haag: CBS en WODC.
Essers, A. A. M., & Van der Laan, P. H. (1988). Jeugd en justitie. Den Haag: WODC.
Farrington, D. P. (1986). Age and crime. In M. Tonry, & N. Morris (Eds.), Crime and justice. An annual review of research (pp. 189-250). Chicago: The University of Chicago Press.
Ferwerda, H. B., & Versteegh, P. (1999). Jongerencriminaliteit in de regio Haaglanden. Een trendanalyse (1988-1997) van de omvang, aard en achtergronden. Arnhem: Advies- en Onderzoeksgroep Beke/Politie Haaglanden.
Grapendaal, M., Van der Veer, P., & Essers, A. (1996).Over criminaliteit en kattekwaad bij 7- t/m 11-jarigen. Den Haag:WODC.
Gruter, P. M. G., Baas, M., & Vegter, D. (1996). Problematische jeugdgroepen in de regio Haaglanden. Den Haag: Politie Haaglanden, Bureau Analyse en Research.
Gruter, P., & Versteegh, P. (2001). Towards a problem-oriented approach to youth groups in The Hague. In M. W. Klein, H. J. Kerner, C. L. Maxson, & E. G. M. Weitekamp (Eds.), The Eurogang paradox. Street gangs and youth groups in the U.S. and Europe (pp. 137-143). Dordrecht/Boston/London: Kluwer Academic Publishers.
Haen Marshall, I. (1996). De methode van zelfrapportage.Tijdschrift voor Criminologie, 38, 2-20.
Hakkert, A., Van Wijk, A., Ferwerda, H., & Eijken, T. (1998).Groepscriminaliteit. Den Haag: Ministerie van Justitie, Directie Preventie, Jeugd en Sanctiebeleid.
Hawkins, J. D., Herrenkohl, T., Farrington, D. P., Brewer, D., Catalano, R. F., & Harachi, T. W. (1998). A review of predictors of youth violence. In R. Loeber, & D. P. Farrington (Eds.), Serious & violent juvenile offenders. Risk factors and successful interventions (pp. 106-146). Thousand Oaks/London/New Delhi: Sage.
Hessing, D. J., & Elffers, H. (1995). De validiteit van deself-report methode in onderzoek naar regelovertredend gedrag.Tijdschrift voor Criminologie, 37, 55-70.
Junger, M. (1990). Delinquency and ethnicity. Deventer/Boston: Kluwer Law and Taxation Publishers.
Junger, M., Wittebrood, K., & Timman, R. (2001). Etniciteit en ernstig en gewelddadig crimineel gedrag. In R. Loeber, N. W. Slot, & J. A. Sergeant (Red.), Ernstige en gewelddadige jeugddelinquentie. Omvang, oorzaken en interventies (pp. 97-127). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
Junger-Tas, J., Junger, M., Barendse-Hoornweg, E., & Sampiemon, M. (1983). Jeugddelinquentie. Achtergronden en justitiële reactie. Onderzoek en Beleid 42. Den Haag: Staatsuitgeverij.
Junger-Tas, J., & Haen Marshall. I. (1999). The self-report methodology in crime research. In M. Tonry (Ed.), Crime and justice. A review of research (pp. 291-367). Chicago/London: The University of Chicago Press.
Kleiman, W. M., & Terlouw, G. J. (1997). Kiezen voor een kans. Evaluatie van harde-kern projecten. Onderzoek en Beleid 166. Den Haag: WODC.
Klein, M. W. (2001). Resolving the Eurogang paradox. In M. W. Klein, H. J. Kerner, C. L. Maxson, & E. G. M. Weitekamp (Eds.),The Eurogang paradox. Street gangs and youth groups in the U.S. and Europe (pp. 7-19). Dordrecht/Boston/London: Kluwer Academic publishers.
Köbben, A. J. F., & Oosterbaan Martinius, W. (1980). De ‘plannen van Buikhuisen’: wat vonden wetenschapsbeoefenaars ervan?Tijdschrift voor Criminologie, 22, 82-95.
Krechtig, L., & Menger, A. (2001). Intensieve begeleiding van de harde kern. Een beschrijving van de aanpak. Den Haag: Ministerie van Justitie, Directie Preventie, Jeugd en Sanctiebeleid.
Kruissink, M., & Essers, A. A. M. (2001). Ontwikkeling van de jeugdcriminaliteit: periode 1980-1999. Onderzoeksnotities 2001/3. Den Haag: WODC.
Leuw, E. (1997). Criminaliteit en etnische minderheden. Een criminologische analyse. Den Haag: WODC.
Loeber, R., Slot, N. W., & Sergeant, J. A. (2001). Mythen ontmaskerd; verbanden tussen ontwikkeling, risicofactoren en interventies. In R. Loeber, N. W. Slot, & J. A. Sergeant (Red.), Ernstige en gewelddadige jeugddelinquentie. Omvang, oorzaken en interventies (pp. 345-355). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
Meeus, W., De la Rie, S. M., Luijpers, E., & De Wilde, E. J. (2001). De harde kern; ernstige, gewelddadige en persistente jeugdcriminaliteit in Nederland. In R. Loeber, N. W. Slot, & J. A. Sergeant (Red.),Ernstige en gewelddadige jeugddelinquentie. Omvang, oorzaken en interventies (pp.51-71). Houten: Bohn Stafleu en Van Loghum.
Mertens, N. M., Grapendaal, M., & Docter-Schamhardt, B. J. W. (1998). Meisjescriminaliteit in Nederland. Onderzoek en Beleid 169. Den Haag: WODC.
Nijboer, J. A. (1995). Het meten van delinquentie door middel vanself-report. Tijdschrift voor criminologie, 37, 273-280.
Peeters, J. (2000). Antisociale jongeren. Leuven/Apeldoorn: Garant.
Pfeiffer, C. (1998). Juvenile crime and violence in Europe. In M. Tonry (Ed.), Crime and justice. A review of research (pp. 255-328). Chicago/London: The University of Chicago Press.
Samenleving en criminaliteit. Een beleidsplan voor de komende jaren (1985). Tweede Kamer der Staten-Generaal, vergaderjaar 1984-1985, nr. 18995, nrs. 1-2.
Schuyt, C. J. M. (1993). Jeugdcriminaliteit in groepsverband.Delikt en delinkwent, 23, 499-510.
Slot, N. W. (1988). Residentiële hulp voor jongeren met antisociaal gedrag. Amsterdam/Lisse: Swets & Zeitlinger.
Slump, G. J., Van Dijk, E., Klooster, E., & Rietveld, M. (2000). Stop-reactie. Bereik, ervaringen en effecten tijdens het experimentele jaar. Den Haag: Ministerie van Justitie, Directie Preventie, Jeugd en Sanctiebeleid.
Smeenk, W. H. (in druk). The development of research problems and theories in criminology. Meppel: Boom.
Smit, M. (1997). Ama's in Nederland. Redenen voor de vlucht, asielprocedure en overgang naar zelfstandigheid. Leiden: Universiteit leiden, Vakgroep Orthopedagogiek.
Swanborn, P. G. (1996). Argumenten en misverstanden rondom de kwaliteit van self-report data. Tijdschrift voor Criminologie, 38, 284-289.
Van der Heijden, P. G. M., Sijtsma, K., & 't Hart, H. (1995). Self-report delinquentieschalen zijn nog steeds betrouwbaar. Een reactie op de studies van Bruinsma (met repliek en dupliek).Tijdschrift voor Criminologie, 37, 71-82.
Van der Laan, P. H., Essers, A. A. M., Huijbregts, G. L. A. M., & Spaans, E. C. (1998). Ontwikkeling van de jeugdcriminaliteit: periode 1980-1996. Onderzoeksnotities 1998/5. Den Haag: WODC.
Van der Laan, P. H., & Nijboer, J. A. (2000). Van zakmes tot pistool. Tijdschrift voor Criminologie, 42, 104-117.
Van der Laan, P. H., Spaans, E. C., Essers, A. A. M., & Essers, J. J. A. (1997). Jeugdcriminaliteit en jeugdbescherming. Ontwikkelingen in de periode 1980-1994. Den Haag: WODC.
Van Gemert, F. (1998). Crips in drievoud. Een dossieronderzoek naar drie jeugdbendes. Amsterdam: Regioplan.
Verhulst, F. C., Donker, A. G., & Hofstra, M. B. (2001). De ontwikkeling van antisociaal gedrag. In R. Loeber, N. W. Slot, & J. A. Sergeant (Red.), Ernstige en gewelddadige jeugddelinquentie. Omvang, oorzaken en interventies (pp. 155-170). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
Visie op de politiële jeugdzorg (1997). Z.pl., z.u..
Weerman, F. (2001). Samenplegen. Over criminele samenwerking en groepsvorming. Nijmegen: Ars Aequi Libri.
Metagegevens
Titel
Antisociaal gedrag en jeugdcriminaliteit
Aard, omvang en ontwikkeling
Auteur
Peter H. van der Laan
Publicatiedatum
01-12-2001
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in
Kind en adolescent / Uitgave 4/2001
Print ISSN: 0167-2436
Elektronisch ISSN: 1876-5998
DOI
https://doi.org/10.1007/BF03060817

Andere artikelen Uitgave 4/2001

Motivatie voor behandeling bij jongeren met ernstige gedragsproblemen in de intramurale justitiële jeugdzorg

  • Artikelen

Emoties en sociale cognities van kinderen en jongeren met antisociale gedragsproblemen

  • Artikelen

Behandeling van antisociaal gedrag in justitiële behandelinrichtingen voor jongeren

  • Artikelen

Antisociaal gedrag bij jongeren en jeugdcriminaliteit, een ‘hot issue’

  • Artikelen

Wasmachines, Glen Mills of het taakvaardigheidsmodel

  • Artikelen

Creatief met cultuur?

  • Artikelen