Alles over opdrachten

Wat Grootste gemene deler in deze definities is dat er in ieder geval ietsgedaan moet worden, en dat ‘iets’ is meer dan alleen ‘bestudeer deze stof’. Naar de opvatting van De Bie en Gerritse (1999) zou ook een dergelijkeinstructie een opdracht genoemd kunnen worden. Het gaat DeBie en Gerritse vooral om het betrekkingsaspect in opdrachten: ‘Ik (deocent) wil dat jij (de student, leerling, cursist) ... doet’.

Onderwijs op maat, flexibele leerwegen: het is helemaal ‘in’ tegenwoordig. Dat heeft vooral te maken met de grote belangstelling voor competentiegericht onderwijs van de laatste jaren. Kenmerkend voor dit type onderwijs is het uitgaan van de persoonlijke leerbehoefte van leerlingen. Onderwijs wordt ‘vraag gestuurd’ in plaats van ‘aanbod gestuurd’. Ook zelfsturing is een belangrijk principe bij de ontwikkeling van competenties en de ene leerling is daar nu eenmaal eerder aan toe dan de andere. Er is dus (weer) meer aandacht voor het gegeven dat er nu eenmaal verschillen zijn tussen leerlingen en dat je daar in je onderwijs rekening mee kunt of zelfs moet houden.

Wie een opdracht ontwerpt, kan er eigenlijk niet omheen ook alvast te bedenken hoe de opdracht straks beoordeeld zal gaan worden. Dat geldt zowel voor opdrachten die echt ‘meetellen’, als voor opdrachtendie vooral bedoeld zijn om het leerproces in de gewenste richting te sturen. In beide gevallen zijn er, als het goed, is leerdoelen geformuleerden moet er worden nagegaan of die leerdoelen ook daadwerkelijk gehaald zijn. Het verschil tussen beide soorten opdrachten is defunctie van de beoordeling