11. Algehele anesthesie

De eerste geslaagde demonstratie van algehele anesthesie vond plaats op 16 oktober 1846. Een patiënt kreeg ether te inhaleren en kon hierna een operatieve ingreep ondergaan zonder deze bewust mee te maken (figuur 11.1). Tot na de Tweede Wereldoorlog waren er in Nederland slechts weinig artsen die zich louter met het geven van anesthesie bezighielden. Anesthesie werd gegeven onder verantwoordelijkheid van de chirurg. Vanaf 1946 werd de algehele anesthesie in Nederland gemoderniseerd en werd er routinematig gebruikgemaakt van endotracheale intubatie en curare als spierrelaxans. Sindsdien is er veel gebeurd op het gebied van farmacologie, bewaking en beademing en is de anesthesiologie uitgegroeid tot een zelfstandig specialisme. De hoge vlucht die de chirurgie na de Tweede Wereldoorlog heeft genomen is voor een groot deel hieraan te danken (figuur 11.2). De moderne algehele anesthesie heeft tot doel het veilig en efficiënt kunnen uitvoeren van chirurgische of diagnostische ingrepen. Hiervoor zijn drie principes onontbeerlijk: