Agnes van Everdingen: ‘Hulpverleners zijn er al voldoende.’

Deze driedeling keert vaker terug in herstelliteratuur. Boertien en Van Bakel situeren ‘ervaringsdeskundigheid’ in de context van ‘herstel’, door hen een ‘vernieuwend concept’ genoemd, en definiëren het als 'het vermogen om op grond van eigen herstelervaring voor anderen ruimte te maken voor herstel'. (Handreiking voor de inzet van ervaringsdeskundigheid vanuit de geestelijke gezondheidszorg (2012) p 12; te downloaden van www.​hee-team.​nl/​overige-projecten/​live). Kenniscentrum Phrenos beperkt het begrip (in januari 2010) nog tot het vermogen 'ervaringskennis aan derden over te dragen' (kcphrenos.​nl/​index.​php?​option=​com_​content&​view=​article&​id=​67&​Itemid=​362). ‘Ervaringskennis’ is gevalideerde/geobjectiveerde ervaring met beperking en manieren van ermee omgaan, inclusief het omgaan met de maatschappelijke reactie erop. De validering gebeurt op kwalitatieve wijze. Zie ook het artikel van Evelien Brouwers en anderen over herstelgerichte zorg in dit nummer.