20. Acute psychiatrie

De benadering van de patiënt met acute psychiatrische problematiek vereist veel van de huisarts, van andere zorgverleners en uiteraard van de naasten. Het direct betrekken van de naasten bij de diagnostiek en behandeling is belangrijk en is een van de pijlers van de IHT (intensive home treatment), een behandelvorm die in de acute GGZ steeds belangrijker wordt. Het CASE-model geeft weer hoe de diagnostiek schematisch in kaart kan worden gebracht en er een risico-inventarisatie kan plaatsvinden. De vier ‘wat’-vragen (Wat is er aan de hand? Wat is er al geprobeerd aan oplossingen? Wat moet er nu gebeuren? Wat te doen als de beoogde aanpak niet het gewenste effect heeft?) bieden een handleiding voor de aanpak waarvan systeeminterventies een belangrijk onderdeel uitmaken. Wezenlijk contact maken met de patiënt en naasten is de belangrijkste pijler voor het begrijpen van de gevoelde wanhoop en het ondraaglijk lijden, en draagt bij tot vertrouwen in de hulpverlener. De oplossingsgerichte benadering biedt een kans om gevoelens van hoop te activeren en de patiënt te stimuleren de regie terug te pakken. In samenspraak met alle betrokkenen dient een 24-uurs dekkend veiligheidsplan opgesteld te worden.