Gepubliceerd in:
2017 | OriginalPaper | Hoofdstuk
9 Principes en methodes in de neurorevalidatie
Samenvatting
Bij de behandeling van een patiënt met hersenbeschadiging kunnen vele principes en methodes gehanteerd worden. Om enig overzicht te krijgen zijn deze ingedeeld volgens de vier componenten van de therapeutische situatie: 1 de patiënt en zijn directe omgeving, 2 de oefeningen en de plaats daarvan binnen de totaalbehandeling, 3 de therapeut en zijn team en 4 de omgeving. Binnen ieder domein kunnen bepaalde principes of methodes worden ingezet. Mentaal oefenen doet bijvoorbeeld een beroep op een specifieke mentale activiteit van de patiënt; oefeningen kunnen stapsgewijs tot handelingsketens gevormd worden; de therapeut begeleidt en stuurt het oefenen en maakt daarbij gebruik van de sterke kanalen van de patiënt; de complexiteit van de omgeving kan bewust en stapsgewijs worden gedoseerd. In aparte ‘boxen’ worden achtergronden en praktische toepassingen van enkele methodes concreet uitgewerkt: ‘mental practice’, dubbeltaaktraining, ‘forced use’, ‘chaining’, verbale zelfsturing, imitatieleren, foutloos leren, spiegel van Ramachandran, neglect-training via ‘limb activation device’ en biofeedback. Een ‘standaardaanpak’ lijkt een fictie: het therapeutisch repertoire blijkt enorm groot: de vraag is niet óf er therapie is, maar welke methode we wanneer bij welke individuele patiënt moeten kiezen. Zes factoren die de keuze van de interventie kunnen sturen worden besproken: de individuele probleemanalyse, effectbewijzen, ervaring, wensen, mogelijkheden en beperkingen.