8 Wegraking | mijn-bsl Skip to main content

Mijn bibliotheek

Shop

Nieuws
Boeken
Tijdschriften
E-learning
Web-tv
Video
Audio

Tips voor Mijn BSL

UITGEBREID ZOEKEN
Inloggen
Top

Tip

Swipe om te navigeren naar een ander hoofdstuk

Gepubliceerd in:
Inleiding hoofdstuk lezen eerste hoofdstuk lezen

2011 | OriginalPaper | Hoofdstuk

8 Wegraking

Auteurs : T.O.H. de Jongh, J.G. van Dijk

Gepubliceerd in: Diagnostiek van alledaagse klachten

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail
    Link delen
publish
Publiceer nu

Samenvatting

De diagnostiek van flauwvallen is moeilijk, omdat de arts slechts zelden bij een aanval aanwezig is. Een zorgvuldige (hetero)anamnese is daarom extra belangrijk. Met behulp van de anamnese en lichamelijk onderzoek kan een groep patiënten worden geselecteerd waarbij een ernstige oorzaak erg onwaarschijnlijk is. Vaak spelen verschillende uitlokkende momenten een rol. Het kan zinvol zijn hiernaar verder onderzoek te doen.
Uitgebreid aanvullend onderzoek bij een wegraking van onbekende oorsprong is zelden zinvol. Het levert meestal ook geen diagnose op en wel veel vals-positieve uitslagen. Indien bij ouderen geen duidelijke oorzaak wordt gevonden, kan het wel zinvol zijn te zoeken naar een cardiale oorzaak, aangezien deze duidelijk van invloed is op de prognose.1
Omdat bij de meeste patiënten in de huisartspraktijk geen uitgebreid onderzoek zal worden verricht, is aandacht voor mogelijke alarmsymptomen extra belangrijk.
vorige hoofdstuk 7 Moeheid
volgende hoofdstuk 9 Hoofdpijn
Literatuur
1.
European Society of Cardiology (ESC). Guidelines for the diagnosis and management of syncope (version 2009). Eur Heart J 2009;30:2631-71.
2.
Olde Nordkamp LRA, Dijk N van, Ganzeboom KS, Reitsma JB, Luitse JSK, Dekker LCR et al. Syncope prevalence in the ED compared to the general practice and population: a strong selection process. Am J Emerg Med 2009;27:271-9.
3.
Ganzeboom KS, Colman N, Reitsma JB, et al. Prevalence and triggers for syncope in medical students. Am J Cardiol 2003;91:1006-8.
4.
Lieshout JJ van, Wieling W, Karemaker JM. De vasovagale reactie. Ned Tijdschr Geneeskd 1993;137:989-95.
5.
Meyer MD, Handler J. Evaluation of the patient with syncope: an evidence based report. Emergency medicine clinics of North America 1999;17(1):189-201.
6.
Soteriades ES, Evans JC, Larson MG, et al. Incidence and prognosis of syncope. N Engl J Med 2002;347(12):878-85.
7.
Okkes IM, Oskam SK, Lamberts H. Van klacht naar diagnose. Bussum: Coutinho, 1998.
8.
Lisdonk EH van de, Bosch WJHM van den, Lagro-Jansen ALM, Schers HJ. (red). Ziekten in de huisartspraktijk. 5e dr. Maarssen: Elsevier gezondheidszorg, 2008.
9.
Dijk N van, Harms MPM, Wieling W. Drie patiënten met niet herkende orthostatische intolerantie. Ned Tijdschr Geneeskd 2000;144(6):249-53.
10.
Dijk JG, Thijs RD, Benditt DG, Wieling W. A guide to disorders causing transient loss of consciousness: focus on syncope. Nat Rev Neurol 2009;5:438-48.
11.
Wieling W, Ganzeboom KS, Krediet CTP, et al. Initiële strategie bij wegrakingen: het belang van de anamnese. Ned Tijdschr Geneeskd 2003;147(18):849-53.
12.
Sheldon R, Rose S, Ritchie D, et al. Historical criteria that distinguish syncope from seizures. J Am Coll Card 2002;40:145-8.
13.
Graham LA, Kenny RA. Clinical characteristics of patients with vasovagal reactions presenting as unexplained syncope. Europace 2001;3:141-6.
14.
Thijs R. Syncope an integrative physiological approach. Proefschrift. Leiden: LUMC, 2008.
15.
Linzer M, Yang EH, Estes NA 3rd, et al. Diagnosing syncope. Part 1: Value of history, physical examination and electrocardiography. Clinical Efficacy Assessment Project of the American College of Physicians. Ann Intern Med 1997 June 15;126(12):989-96.
16.
CBO-richtlijn Hoge bloeddruk. Utrecht: CBO kwaliteitsinstituut voor de gezondheidszorg, 2000.
17.
Vlek ALM, Jansen PAF. Orthostatische hypotensie; de rol van antihypertensiva. Ned Tijdschr Geneeskd 2006;9(2):24-8.
18.
Alboni P, Brignole M, Menozzi C, et al. Diagnostic value of history in patients with syncope with or without heart disease. J Am Coll Cardiol 2001;37:1921-8.
19.
Wilde AA, Langen IM. From gene tot disease; ion channel proteins and the long QT syndrome. Ned Tijdschr Geneeskd 2000;144:2205-7.
20.
Dijk JG van. Conditions that mimic syncope. In: Benditt DG, Blanc JJ, Brignole M, et al (eds). The evaluation and treatment of syncope: a handbook for clinical practice. Oxford: Blackwell/Futura, 2003.
21.
Kapoor WN, Fortunato M, Hanusa BH, Schilberg HC. Psychiatric illnesses in patients with syncope. Am J Med 1995;99:505-12.
22.
Binsbergen JJ van, Verhoeven S, Bentum STB van, et al. NHG-Standaard TIA. Huisarts Wet 2004;47(10):458-67.
23.
Cruishank DP, Hays PM. Maternal physiology in pregnancy. In: Gabbe SG, Niebyl JR, Simpson JL (eds). Obstetrics: normal and problem pregnancies. 2nd ed. New York: Churchill Livingstone, 1991:125-46.
24.
Brignole M, Ungar A, Casagrabde I, Guliza M, Lunati M, Ammirati F et al. Prospective multicentre systematic guideline-based management of patients referred to the Syncope Units of general hospitals. Europace 2010;12:109-18.
25.
Mendu ML, Mc Avay G. Yield of diagnostic tests in evaluation of syncopal periods in older patients. Arch Intern Med 2009;169:1269-305.
26.
Sloane P, Linzer M, Pontinen M, et al. Clinical significance of a dizziness history in medical patients with syncope. Arch Int Med 1991;151:1625-8.
27.
Brignole M, Alboni P, Benditt D, et al. Guidelines on management (diagnosis and treatment) of syncope. Eur Heart J 2001;22:1256-1306.
28.
Martin G, Adams S, Martin HG, et al. Prospective evaluation of syncope. Ann Emerg Med 1984;13:499-504.
29.
Romkes JH, Froger CL, Wever EFD, Westerhof PW. Wegrakingen: epileptische aanval of syncope? Een prospectief onderzoek. Ned Tijdschr Geneeskd 1997;141(19):950-3.
30.
Kapoor W. Evaluation and outcome of patients with syncope. Medicine 1990;69:160-75.
31.
Colman N, Nahm K, Dijk JG van, et al. Diagnostic value of history taking in reflex syncope. Clin Auton Res 2004;14 (suppl 1):1/37-1/44.
32.
Hoefnagels WAJ, Padberg GW. Wegrakingen: epileptische aanval of syncope? Een prospectief onderzoek. Ned Tijdschr Geneeskd 1993;137(20):1002-6.
33.
Atkins D, Hanusa B, Sefcik T, et al. Syncope and orthostatic hypotension. Am J Med 1991;91:179-87.
34.
Linzer M, Yang EH, Estes, NA 3rd, et al. Diagnosing syncope. Part 2: Unexplained syncope. Clinical Efficacy Assessment Project of the American College of Physicians. Ann Intern Med 1997 Jul 1;127(1):76-86.
35.
Panhuyzen-Goedkoop NM, Crijns HJGM. Iatrogene collaps; is die te voorkomen. Ned Tijdschr Geneeskd 1997;141(6):27-37.
36.
Kapoor WN, Smith MA, Miller NL. Upright tilt testing in evaluating syncope: a comprehensive literature review. Am J Med 1994;97:78-88.
37.
Krumholz HM, Douglas PS, Goldman L, Waksmonski C. Clinical utility of transthoracic two-dimensional and Doppler echocardiography. J Am Coll Cardiol 1994;24:125-31.
38.
Brown AP, Dawkins KD, Davies JG. Detection of arrhythmias: use of a patient-activated ambulatory electrocardiogram device with a solid-state memory loop. Br Heart J 1987;58:251-3.
Metagegevens
Titel
8 Wegraking
Auteurs
T.O.H. de Jongh
J.G. van Dijk
Copyright
2011
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
Boek
Diagnostiek van alledaagse klachten

Print ISBN: 978-90-313-8363-4

Elektronisch ISBN: 978-90-313-8364-1

Copyright: 2011

DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-313-8364-1_9