7 Het laatste telefoontje

Ik ben mevrouw Sanders zo ongelooflijk dankbaar. Als zij mij die dag niet gebeld had was ik er niet meer geweest. De tijden van de trein had ik al opgezocht, ik wist waar de spoorwegovergang was en op welke tijden het daar rustig was. Een afscheidsbrief lag al klaar. En toen belde zij. ‘Het voelt niet goed,’ zei ze, ‘hoe gaat het met je, Suzanne?’. Ik had geen tijd om over een antwoord na te denken, ik brak en het hele verhaal kwam eruit.