3 Vrije transplantatie

Een vrij transplantaat is weefsel dat is vrijgemaakt uit het omringende weefsel om ergens anders op het lichaam te worden aangebracht. Het vrije transplantaat geneest door ingroei van bloedvaten vanuit het wondbed in het transplantaat, waardoor een nieuwe circulatie ontstaat. Weefsels die geschikt zijn voor vrije transplantatie, zijn huid, slijmvlies, fascie, pees, zenuw, kraakbeen en bot. Van de huid kan men een split thickness skin graft (ook wel STSG of thierschgraft) nemen, dus partiële huiddikte, bestaande uit de epidermis en een deel van de dermis. Voor de afname van een STSG bestaan er handdermatomen (watson- en gouliandermatoom, het laatste wordt ook weckmes genoemd) en machinale dermatomen. Een STSG kan men vergroten door hem te meshen (snijden tot een net) met behulp van een meshapparaat en dermacarriers, die de expansie bepalen. De STSG wordt na het meshen een mesh graft genoemd. Past men een STSG onbewerkt toe, dan spreekt men van een sheet graft. De wond die overblijft na afname van een STSG, dus de donorplaats, is vergelijkbaar met een schaafwond. Er zijn verschillende wondverbanden om deze donorplaats mee af te dekken. Voor fixatie van de STSG op de receptorplaats zijn er diverse mogelijkheden: hechtingen, huidnietjes, huidlijm of een combinatie hiervan. Voordelen van een STSG zijn dat bedekking van grote defecten mogelijk is, dat snelle secundaire re-epithelisatie in het donorgebied plaatsvindt, dat er een betrouwbare wondsluiting is, dat het defect kan verkleinen door krimpen van het transplantaat en dat bij een mesh graft secreetafvloed mogelijk is. Er kleven echter ook nadelen aan een STSG, namelijk de geringe mechanische belastbaarheid, een geringe of uitblijvende gevoelssensatie, een grote secundaire krimp van het transplantaat en pigmentveranderingen in het donorgebied en het acceptorgebied.

De operatieassistent moet kunnen improviseren in het creëren van een steriel veld in verschillende operatiegebieden bij één patiënt.