Samenvatting
Iedere behandelpoging dient te berusten op een diagnose, of tenminste een waarschijnlijkheidsdiagnose. In het geval van acute pijn zal dit vaak duidelijk zijn voor zowel de patiënt als de behandelaar. Bij langer bestaande pijn wordt het algauw ingewikkelder, de aard van patiënt en behandelaar, hun cultuur(verschillen) en sociale (verzekerings)factoren kunnen een rol zijn gaan spelen bij de beleving en presentatie van de pijnklacht. Bij chronische pijnklachten worden hogere eisen gesteld aan de diagnose, vaker zal het nodig zijn om deze met behulp van aanvullend onderzoek, eventueel door specialisten, te onderbouwen. De ‘diagnose’ zal bij chronische pijn vaak een opsomming van bijdragende en complicerende factoren zijn. De ‘behandeling’ zal in zo’n geval vaak bestaan uit verschillende modaliteiten.