Gepubliceerd in:

2016 | OriginalPaper | Hoofdstuk

2 De gevolgen van hersenbeschadiging: conceptueel raamwerk

Auteur : Dr. Ben van Cranenburgh

Gepubliceerd in: Neuropsychologie

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Modellen en concepten zijn nuttig als kapstok om de veranderingen na hersenbeschadiging te kunnen begrijpen: is de verandering een primaire stoornis of juist een adaptatie aan de stoornis?
Er zijn min-symptomen, maar ook plus-symptomen.
Door de zeer specifieke neurale organisatie is er vaak een duidelijke relatie tussen de plaats van een laesie en de aard van de symptomen.
Laesies in de cortex kunnen verschillende soorten stoornissen veroorzaken:
- primaire schors: parese, anesthesie enzovoort;
- secundaire schors: apraxie, agnosie enzovoort;
- tertiaire (associatie)schors: meer complexe cognitieve stoornissen.
Het negen- (resp. twaalf-) cellenmodel is handig om stoornissen en de gevolgen ervan in kaart te brengen. Hierin zit het ICF-model verwerkt.
Niet iedere stoornis hoeft een probleem te veroorzaken. Daarom moet geanalyseerd worden wat de relatie is tussen de problemen die de patiënt in zijn leven ondervindt, en de stoornissen die door onderzoek zijn vastgesteld (‘twee-sterrenmodel’).
Niet alle symptomen zijn meteen na het CVA of hersentrauma duidelijk. Veel problemen uiten zich pas na de medische of revalidatiefase.