19

Uw voorlopige diagnose luidt: acetonemisch braken. Deze naam vestigt de aandacht op twee kenmerken: het braken (aanhoudend) en het verhoogde gehalte aan aceton (en andere ketonverbindingen) in het bloed. Hoe ruikt de adem? De acetonemie, indirect gevolg van een verhoogde vetafbraak, is een gevolg van het hongeren van de patiënt, maar lijkt ook het braken te onderhouden. Waardoor deze vicieuze cirkel tot stand komt, is niet bekend; over de rol van psychische en sociale factoren hierbij weet men nog weinig. De volgende veel voorkomende oorzaken van braken houdt u in gedachten: gastritis: een eenvoudige gastritis kan de oorzaak zijn. Anderzijds kan, door het aanhoudend braken, de maag tekenen van gastritis tonen; diabetes mellitus: braken, acetonemie en apathie moeten ook zeker doen denken aan een diabetisch coma in ontwikkeling (urineonderzoek op glucose); hoge ileus: door diverse oorzaken (buikonderzoek); cerebrale oorzaken: onder andere verhoogde intracraniële druk. (Ging er een trauma aan vooraf? Zijn er andere symptomen?) Bij de behandeling kunt u uit twee mogelijkheden kiezen: Direct laten opnemen in een ziekenhuis. U belt dan op naar de kinderarts, spreekt een opname af en geeft een briefje mee. U geeft aanwijzingen voor het vervoer: in een normale personenauto, iets meenemen voor eventueel braken onderweg. Deze keuze is in een dergelijk stadium meestal de beste, want hij braakt al 48 uur alles uit. Thuis proberen te behandelen. Dit kan als aan de volgende voorwaarden wordt voldaan: de toestand van het kind is redelijk goed; de verzorging thuis is voldoende; de diagnose laat geen grote twijfels (urineonderzoek); controle over vier tot zes uur is voor u mogelijk. In dat geval bestaat de behandeling uit: schriftelijk dieetvoorschrift met de volgende kenmerken: veel vocht (mikken op ten minste 1.500 ml in 24 uur), kleine porties (eerst bijvoorbeeld 50 ml, later meer), schema volgens klokuren, afwisseling en smakelijkheid, voldoende calorieën (vooral als koolhydraat) en voldoende zouten; rust in de omgeving en in de verzorging (hij blijft in bed); urine bewaren en meten; heronderzoek over vier tot zes uur en dan ziekenhuisopname indien het braken niet is opgehouden. Er wordt geen geneesmiddel voorgeschreven. Het toedienen van een metoclopramidezetpil (bijvoorbeeld Primperan ^®) wordt ernstig ontraden voor een kind jonger dan zes jaar. Ook boven die leeftijd is het een gevaarlijk middel vanwege de kans op extrapiramidale verschijnselen. Bovendien maskeert het oorzaken van braken.