Skip to main content
Top

2012 | OriginalPaper | Hoofdstuk

17 Financiering van het zorgstelsel

Auteurs : Marieke van der Burgt, Els van Mechelen-Gevers

Gepubliceerd in: Inleiding in de gezondheidszorg

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Samenvatting

Voor de curatieve zorg moeten mensen een zorgverzekering afsluiten bij een zorgverzekeraar. Zij betalen daarvoor een premie. Dat staat in de Zorgverzekeringswet (Zvw). De overheid bepaalt wat er in het basispakket zit. Onder andere de kosten van de huisarts, medisch specialist, ziekenhuisopname, medicijnen, kortdurende opname, kortdurende psychologische hulp (met eigen bijdrage), verpleging en verzorging (beperkt), geneesmiddelen en hulpmiddelen (beperkt). De behandelkosten voor de tandarts voor volwassenen zitten niet in het basispakket.
Iedereen moet zich verzekeren. Dat staat in de wet. Er staat ook in de wet dat verzekeraars verplicht zijn om iedereen te accepteren. Voor het basispakket betaal je een premie. Die premie bestaat uit twee stukken. Een deel wordt door de zorgverzekeraar vastgesteld. Daarnaast wordt er via de werkgever of uitkeringsinstantie een bedrag ingehouden voor de zorgverzekering. Mensen die een groot deel van hun inkomen moeten betalen aan de zorgpremie, krijgen een zorgtoeslag via de belasting.
De zorgverzekeraar levert in natura of betaalt je rekening. Als de zorgverzekeraar de zorg ‘in natura’ levert, krijg je geen rekening thuis. De verzekeraar levert jou de zorg. Daarnaast is er de restitutievariant. Je krijgt de rekening thuis en betaalt die. De rekening stuur je door naar de verzekeraar en die betaalt je terug (restitutie).
Bij je zorgverzekeraar kun je je ook voor meer zorg verzekeren via een aanvullend pakket.
Voor de kosten voor langdurige zorg (care), zoals langdurig verblijf in een zorginstelling, is een ander systeem ontworpen. De betaling van deze kosten is geregeld in de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). Iedereen betaalt daaraan mee via de ‘premie volksverzekering’.
Het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) stelt vast op welke zorg je recht hebt: welke zorg, hoeveel zorg en hoelang. De indicatie bepaalt niet wie de zorg gaat leveren. In de toekomst gaan waarschijnlijk huisartsen en wijkverpleegkundigen de indicatie voor zorg stellen. Als je een indicatie hebt voor veel uren AWBZ-zorg, kun je via een persoonsgebonden budget (pgb) zelf je zorgverleners regelen.
De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is bedoeld om mensen in staat te stellen te participeren in de maatschappij. De wet regelt voorwaarden, voorzieningen en hulp om te kunnen meedoen in de maatschappij. De gemeenten moeten ervoor zorgen dat de inwoners kúnnen meedoen.
Metagegevens
Titel
17 Financiering van het zorgstelsel
Auteurs
Marieke van der Burgt
Els van Mechelen-Gevers
Copyright
2012
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-313-9166-0_17