Skip to main content
Top

2016 | OriginalPaper | Hoofdstuk

13 Letsels van elleboog, onderarm en pols

Auteur : Hendries Boele

Gepubliceerd in: Traumatologie van extremiteiten en bekken

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Samenvatting

De supra- en transcondylaire humerusfractuur (zie paragraaf 13.1) is meestal comminutief. Behandeling: anatomische repositie van het gewrichtsoppervlak.
Osteosynthesetechnieken zijn o.a.:
  • kirschnerdraden;
  • gecanuleerde schroeven;
  • drittelrohrplaat;
  • reconstructieplaat;
  • dubbele plaatosteosynthese met een distale humerusplaat dorsolateraal met afsteunmogelijkheid en een mediale distale humerusplaat.
De olecranonfractuur (zie paragraaf 13.2) is meestal een intra-articulaire fractuur. Het proximale fractuurdeel wordt door tractie van de musculus triceps weggetrokken. Behandeling niet-comminutieve fractuur: zuggurtungosteosynthese; comminutieve fractuur: olecranonplaat met hoekstabiele schroeven.De radiuskopfractuur (zie paragraaf 13.3) wordt in drie typen geclassificeerd volgens Mason en gaat soms gepaard met essex-loprestiletsel. Behandeling, afhankelijk van de ernst van het letsel: operatieve repositie en fixatie met mini-trekschroefjes en mogelijk een anatomisch voorgevormde radiusplaat. Bij ernstige comminutieve fractuur eventueel implanteren radiuskopprothese.
Bij een elleboogluxatie (zie paragraaf 13.4 hevelt het olecranon de humerus uit de gewrichtskom met de ulna. Behandeling: onbloedige repositie door tractie op de elleboog in 60 graden flexie. Wanneer dit mislukt wordt via een artrotomie de luxatie opgeheven met eventuele refixatie van de collaterale ligamenten en/of processus coronoideus.
De geïsoleerde radius- of ulnaschachtfractuur (zie paragraaf 13.5) wordt meestal conservatief behandeld. Osteosynthesematerialen: DCP/LCP met 3,5 mm corticalisschroef, titanium elastic nail (TEN).De antebrachiumfractuur (zie paragraaf 13.6) is een gecombineerde fractuur van radius en ulna. Instabiliteit is meestal een operatie-indicatie. Osteosynthesematerialen: DCP/LCP met 3,5 mm corticalisschroef, titanium elastic nail (TEN) (vooral bij kinderen).De monteggiafractuur (zie paragraaf 13.7) is een samengestelde fractuur, die bestaat uit een ulnafractuur en een radiuskopluxatie. Er zijn vier typen. Behandeling: bloedige repositie en fixatie van de ulna, onbloedige repositie van de radiuskop. Osteosynthesematerialen: DCP/LCP met 3,5 mm corticalisschroef, titanium elastic nail (TEN).De galeazzifractuur (zie paragraaf 13.8) is een samengestelde fractuur die bestaat uit een radiusfractuur en een luxatie van het distale radio-ulnaire gewricht. Behandeling: operatief. Osteosynthesematerialen: DCP/LCP met 3,5 mm corticalisschroef of titanium elastic nail (TEN).
Distale radiusfracturen (polsfracturen) (zie paragraaf 13.9) worden ingedeeld in de groepen A, B en C volgens de AO-classificatie.
Enkele typen zijn:
  • collesfractuur: het distale radiuseinde is afgebroken en naar dorsaal verplaatst, samen met de processus styloideus ulnae.
  • smithfractuur: het distale radiuseinde is naar volair verplaatst, meestal samen met de processus styloideus ulnae.
  • intra-articulaire distale radiusfractuur: drie typen.
  • chauffeursfractuur: fractuur in de radius, ontstaan door een ‘botsing’ met het scafoïd. variant: die-punchfractuur, bij een botsing met het os lunatum.
Osteosynthesetechnieken (zie paragraaf 13.9.2) bij behandeling van een polsfractuur:
  • twee K-draden (methode van Kapandji);
  • LCP-plaat;
  • distale radiusplaat volair of dorsaal (links/recht/schuin gehoekt);
  • VA-LCP Two-Column Volar Distal Radius Plate;
  • fixateur externe.
Metagegevens
Titel
13 Letsels van elleboog, onderarm en pols
Auteur
Hendries Boele
Copyright
2016
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-1185-9_13