11

u noteert uw eerste probleemlijst: recidiverende buikpijn en slechte eetlust; u onthoudt zich nu van een oordeel, advies of recept; u legt uit dat u voor haar meer tijd nodig heeft en maakt een afspraak op vrij korte termijn (liefst binnen een week). De anamnese besteedt vooral aandacht aan de volgende punten: Buikpijn. Eerst het spontane verhaal, daarna de nodige precisering (zoals lokalisatie van de pijn, aanleiding, aard, duur, nevenverschijnselen, beloop en defecatie). Wat eet en drinkt ze? In welke hoeveelheden? Een goede menu-anamnese is bij dergelijke klachten onmisbaar. De grote hoeveelheid chocolademelk en yoghurt beïnvloeden de verdere eetlust uiteraard enorm. Wat gebruikt ze van uur tot uur? Hoeveel krijgt ze per etmaal van elk voedingsmiddel? Hoe eet ze? Zit ze lang aan tafel? Wordt er aangedrongen of opgedrongen? En door wie en hoeveel maanden of jaren reeds? Hoe reageert ze daarop? Het signaal dat haar eetlust ‘hopeloos slecht’ is bij een goede algemene conditie doet overbezorgdheid vermoeden, zich uitend in een overmatige aandacht van de ouders of van anderen voor haar eetlust. Ontlasting? Hoe vaak poept ze? Heeft ze er moeite mee? Hoe ziet de ontlasting eruit? Psychosociale aspecten. Wat voor aard heeft het meisje? En hoe is de relatie met de ouders en andere gezinsleden en (op school) met leerkrachten en klasgenoten? Zijn daar problemen? Het onderzoek omvat bij voorkeur de volgende elementen: algemeen lichamelijk onderzoek; betrouwbare bepaling van lichaamsgewicht en -lengte; onderzoek van de urine (eiwit, glucose, sediment en urinekweek); bloedonderzoek (hemoglobinegehalte en bezinkingssnelheid van de erytrocyten); fecesonderzoek, op aanwezigheid van Giardia lamblia en Dientamoeba fragilis; zo nodig nader onderzoek, op grond van de anamnese. De behandeling wordt mede bepaald door de bevindingen uit anamnese en onderzoek, en betreft: uitleg en aanpassing van menu en maaltijden; bij verdenking van obstipatie het bijhouden van een ‘poepkalender’; bij aanwezigheid van Giardia lamblia of Dientamoeba fragilis medicatie hiertegen; een afspraak voor een volgend gesprek (bijvoorbeeld over twee weken). U kunt bij uw eerste korte ontmoeting reeds een laboratoriumonderzoek afspreken. Overweeg een gesprek met beide ouders als psychosociale factoren een rol lijken te spelen. Men spreekt bij de hier beschreven langdurig verstoorde eetsituatie (die gewoonlijk in de kleuterleeftijd begint) van persisterende kleuteranorexie.