Samenvatting
De Nederlandse gezondheidszorg gaat paradoxaal om met oudere patiënten. Enerzijds roept de oudere patiënt het beeld op van een gebrekkige bejaarde, die lijdt aan irreversibele ouderdomskwalen en daardoor niet altijd de relevantste behandeling krijgt. Anderzijds komt het voor dat een kwetsbare oudere acuut een ingrijpende, intensieve behandeling ondergaat, zonder dat vooraf is nagegaan of de behandeling bij deze oudere medisch zinvol is. Het is dan niet zozeer de intentie, maar een tekort aan kennis en inlevingsvermogen van professionals in de zorg die er toe leiden dat ouderen regelmatig niet die zorg krijgen die passend is bij de oudere persoon of de situatie waarin deze zich bevindt.