Zonder morren

Extract

Toen corona het openbare leven behoorlijk begon te bepalen, was dat bij ons thuis niet anders. We werkten zoveel mogelijk thuis, staakten onze hobby's en activiteiten buiten de deur en aangezien de scholen dicht- gingen, moesten wij als ouders toezien op de leervorderingen van onze twee zoons, beiden zestien jaar. Ze zijn, om het mild uit te drukken, geen fan van school. De lessen zijn saai, klagen ze, huiswerk maken is vervelend en docenten zijn zo ongeveer de oninteressantste wezens op aarde. Toen hun dagelijkse schoolactiviteiten wegvielen, moest er zelf gestudeerd worden. Ik had er een hard hoofd in, ik geef het eerlijk toe. Gezeur over school en huiswerk maken is op reguliere schooldagen schering en inslag en bovendien, erg goed stonden ze er niet voor. Maar wat schetste mijn verbazing? De heren schoven plichtsgetrouw iedere ochtend tegen tienen achter hun boeken en werkten tot een uur of twee 's middags. Dit tijdsvenster had ik ze weliswaar 'opgelegd', maar toch… Ze voegden zich zonder morren. Blij dat ze verlost waren van de saaie schooldagen ontstond kennelijk ineens energie voor leren. Toen ik ze vroeg of ze school misten, was hun antwoord duidelijk: 'Geen minuut!' Het stemde me vrolijk, maar ook tot nadenken. Want wat maakt dat ze de regulieren lessen altijd zo oninteressant vinden? Ligt het aan hen (in het geval van mijn beide zonen zou dat heel goed kunnen), of zijn de docenten toch niet goed in staat hun leerlingen te interesseren en te motiveren (de ene docent is tenslotte de andere niet)? Vragen waarop de antwoorden niet gemakkelijk te geven zijn.

…