Uitzichtloos en ondraaglijk lijden

Artsen ervaren hun sleutelrol bij de uitvoering van euthanasie en hulp bij zelfdoding* als een van de meest belastende taken van hun werk. In de dagelijkse praktijk is het vaak niet eenvoudig om tot de overtuiging te komen dat er sprake is van uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Deze bijdrage wil handvatten bieden die de arts kunnen helpen inzicht te krijgen in het patiëntenperspectief op ondraaglijk lijden. Diagnostiek van ‘ondraaglijk lijden’ draagt bij aan objectivering van lijden zoals dit door de patiënt wordt ervaren en geeft aanknopingspunten bij het gesprek over uitzichtloosheid en mogelijke behandelopties. In staat zijn te denken vanuit het perspectief van de patiënt draagt bij aan inzicht in de eigen normen en waarden van de arts met betrekking tot ondraaglijk lijden. Het helpt de arts terughoudend en voorzichtig te zijn met de eigen interpretatie van het lijden van de patiënt en zich af te vragen hoe betrouwbaar de beoordeling is op grond waarvan hij of zij wel of niet kan meegaan met het perspectief op ondraaglijk lijden van de patiënt en daarmee op het verzoek tot euthanasie.