Niet-gebruik van maatschappelijke ondersteuning

In dit artikel is gezocht naar achterliggende redenen van het niet-gebruik van Wmo-ondersteuning door mensen met een lichamelijke beperking die zichzelf als onvoldoende redzaam beschouwen. Waarom doen deze mensen geen beroep op professionele ondersteuning en missen zij deze? Voor dit onderzoek zijn veertien respondenten met een ernstige lichamelijke beperking geïnterviewd die in een onderzoek in 2009 aangaven zich niet voldoende te kunnen redden op minimaal een levensterrein (huishouden, verplaatsen, ontmoeten van anderen en het deelnemen aan activiteiten). In eerder onderzoek naar niet-gebruik werden vooral redenen gevonden die te maken hebben met drempels, zoals een gebrek aan informatie of moeite hebben met formulieren. In dit onderzoek werden daarnaast ook oorzaken gevonden van psychosociale aard, zoals een complexe persoonlijke situatie, ambivalentie ten aanzien van het al dan niet nodig hebben van hulp en negatieve eerdere ervaringen met het aanvragen van voorzieningen. Er zijn ook mensen die bewust geen ondersteuning aanvragen. Ze hebben informele hulp of particuliere hulp, willen onafhankelijk blijven of hebben geen behoefte meer aan deelname aan de samenleving. Voor gemeenten en andere maatschappelijke organisaties (zoals welzijnsorganisaties) is het belangrijk om bewust te zijn van de complexiteit van persoonlijke situaties, ook mensen te bereiken die niet zelf naar het loket komen, vertrouwen te winnen, de vraag achter de vraag te achterhalen en om op tijd duidelijke informatie te verstrekken.