Het Mechanische Pijn Formularium

De huisarts ziet veel patiënten met pijn ten gevolge van trauma, acute of chronische overbelasting en osteoartrose. Er worden zeer veel analgetica gebruikt door de bevolking, zowel op recept als uit de vrije verkoop. Iedere dag zijn er reclames in de media te zien en te horen die de superieure eigenschappen van sommige vrij verkrijgbare analgetica aanprijzen. In het pijncentrum zien wij regelmatig patiënten die jarenlang de maximaal geadviseerde doseringen overschrijden. Afgaande op het analgeticaverbruik moet er zeer veel pijn worden geleden in ons land. Algemeen kan gesteld worden dat er door de bevolking, en ook door sommige artsen, een verdeling gemaakt wordt in twee soorten analgetica: onschuldige en verslavende. In deze uitgave wordt getracht die visie te corrigeren, beide veronderstellingen zijn onjuist.

De anamnese, aangevuld met lichamelijk onderzoek, zal in het overgrote deel van de pijnklachten op mechanische basis tot een diagnose leiden.

Iedere behandelpoging dient te berusten op een diagnose, of tenminste een waarschijnlijkheidsdiagnose. In het geval van acute pijn zal dit vaak duidelijk zijn voor zowel de patiënt als de behandelaar. Bij langer bestaande pijn wordt het algauw ingewikkelder, de aard van patiënt en behandelaar, hun cultuur(verschillen) en sociale (verzekerings)factoren kunnen een rol zijn gaan spelen bij de beleving en presentatie van de pijnklacht. Bij chronische pijnklachten worden hogere eisen gesteld aan de diagnose, vaker zal het nodig zijn om deze met behulp van aanvullend onderzoek, eventueel door specialisten, te onderbouwen. De ‘diagnose’ zal bij chronische pijn vaak een opsomming van bijdragende en complicerende factoren zijn. De ‘behandeling’ zal in zo’n geval vaak bestaan uit verschillende modaliteiten.

Stappen, afhankelijk van de ernst van de pijn.