11 ACT bij chronische pijn

De afgelopen eeuwen heeft een groot aantal wetenschappers geprobeerd om het ontstaan en blijven voortbestaan van chronische pijnklachten te verklaren vanuit verschillende denkkaders. Globaal kun je deze denkkaders in twee groepen onderverdelen, biomedische en biopsychosociale modellen. Overeenkomst tussen deze modellen is de veronderstelling dat biologische, psychologische of sociale factoren een causaal verband hebben met het ontstaan of blijven voortbestaan van chronische pijn. Hoewel het onderzoek naar deze factoren nog lang niet is afgerond, raakt een groeiend aantal onderzoekers en behandelaars ontevreden over de ‘oorzaakgerichtheid’ van deze theoretische modellen. Dit komt vooral omdat bovengenoemde causale verbanden in empirisch onderzoek niet kunnen worden aangetoond. Bovendien zijn causale biopsychosociale modellen erg lastig te vertalen naar de behandelpraktijk, waardoor ze voor de clinicus maar beperkt nut hebben. Een laatste nadeel is dat de resultaten van causale biopsychosociale behandelingen slechts marginaal of triviaal zijn. De ACT-visie op pijn gaat daarentegen niet uit van een pijnverklarend standpunt en vormt daarmee een alternatief voor de biomedische en causale biopsychosociale pijnmodellen.