Samenvatting
De fysiotherapeutische behandeling ter preventie of behandeling van contracturen bij personen met een dwarslaesie bestond lange tijd voornamelijk uit het passief doorbewegen van alle gewrichten (in al hun vrijheidsgraden) van de verlamde ledematen. Toch was hier gedurende vele jaren geen waardevolle evidentie voor. Op basis van studies onder de gezonde populatie besloot de werkgroep Fysiotherapie van het Nederlands-Vlaams Dwarslaesie Genootschap in 2004 vooral langdurig stretchen van risicoplaatsen in te voeren als voorkeurstherapie. Uit onderzoek bleek echter dat de effecten van langdurig stretchen noch van passief doorbewegen klinische relevant waren. Mogelijk is echter vooral de duur van rekhoudingen op risicoplaatsen de belangrijkste factor ter preventie of behandeling van contracturen. Voor een succesvolle aanpak is het in elk geval van belang de patiënt hierover te informeren en zelf verantwoordelijkheid voor bij te brengen.